a good decision? [ Eevy]

Wolfie PROFIELAantal berichten : 16 KARAKTER

Schuw keek de witte reu om zich heen. Het leek rustig hier. Maar dat had geen invloed op zijn gedachten over het nieuwe gebied. Aangezien alles wat leek een leugen was. Het zag er naar uit dat hij dan toch eindelijk het gebied had bereikt dat hij had willen bereiken. Eerst had hij een klein tijdje nog ergens anders rond gezworven. Tot hij een geur spoor van een wolf die hij kende op had gespoord en gevolgd. Wolfie wist niet zeker of hij hier zou blijven. Inmiddels was hij het rond slenteren namelijk wel gewend. En het beviel hem wel. Gaan en komen wanneer hij dat zelf wilde. Maar hij zou dit gebied een kans geven. En het iniedergeval verkennen. Wie weet wat voor oude vrienden hij hier tegen zou komen. En met wat voor wolven dit gebied verder vol zou zitten. Wolfie bevond zich in een bos. Het was geen onprettig bos. Misschien ietsje te licht. Maar daar hield voor nu het klagen ook wel mee op. Onder een omvergevallen en vervolgens vergroeide boomstam vond hij een beschut plaatsje om uit te kunnen rusten. Zins hij het geurspoor te gevonden had , had hij het koppig gevolgd tot aan het nieuwe gebied. Het vorige gebied bleek uiteindelijk niet al te ver van dit gebied af te liggen. Maar wat rust kon hij eigenlijk wel goed gebruiken. Het was al laat in de middag en Wolfie schatten in dat het geen slecht plan was in de schemering te gaan jagen om vervolgens in nog altijd dat zelfde bos te overnachten. De volgende ochtend zou hij na een vroeg ontbijt wel weer verder kunnen verkennen. De witte reu keek vermoeit op toen de geur van een onbekende wolvin zijn neus binnendrong. Zo te merken was hij hier dus niet langer alleen. Waar hij in het begin wel op had gehoopt. Maar eerlijk gezegd had hij van een bos met rondlopend prooi ook niet veel anders kunnen verwachten , dan dat hij vroeg of laat bezoek zou krijgen. Wolfie bleef liggen en staarde kalm voor zich uit. Hopend dat de wolvin die hij geroken had hem met rust zou laten.

Onderwerp: Re: a good decision? [ Eevy] vr jul 25, 2014 8:19 am

|Words: 764 |Note: Gonna spend the night together~ |Mood: Tired|
_{Met trage passen liep Eevy door het bos heen. De zon scheen vel langs de bladeren heen. Het zorgde ervoor dat Eevy wat geïrriteerd werd. Ze moest haar ogen soms wat dicht knijpen en vertrouwde voornamelijk op haar oren en neus om haar de weg te wijzen. Nadat ze was gestopt bij de rivier om wat te hebben gedronken, is ze verder gegaan. Dit ook vooral om op zoek te gaan naar bekenden. Aan de ene kant wou ze die niet graag ontmoeten, aangezien het oude wonden opnieuw deed bloeden, maar aan de andere kant kreeg ze een glimlach op haar snuit bij het denken aan de herinnering die ze hadden. Haar poten deden al een stuk minder zeer dan voorheen, dit dankzij het koele water van de rivier. Nadat ze wat had gedronken had ze ook wel wat honger gekregen. En zo begaf ze zich in het bos. Zoekend voor eten en misschien een bekende. Haar neus ging meerdere kanten op om de verschillende geuren op te vangen.

Haar stevige, krachtige poten braken de takken onder haar. Het zorgde voor een geluid dat Eevy gewend was. Haar vacht lag warrig en als je goed keek zag je er zwart as deeltjes in. Ze deerde zich niet aan haar slordige en ruige uiterlijk, dit zorgde er immers voor dat wolven zich op afstand hielden die niks met haar te maken wouden hebben. Ze bleef stil staan en keek om zich heen. Overal waren bomen. Ze bevond zich in het midden van het bos. Ze keek kort omhoog. De zon begaf zich steeds sneller naar onder. Ze moest wat prooi vinden om te eten. Haar maag kromp dan ook ineen bij het ruiken van een ree. Ze likte kort haar lippen en haar ogen fonkelde amusant. Eindelijk. Plezier. Ze wachtte niet af en sloop de geur achterna. Al snel vond ze de ree. Het was rustig aan het grazen tussen de bomen. De oren van de reu schoten meerdere kanten op om aanvallen van rovers te ontwijken. Echter zou Eevy het wel krijgen. Ze sloop naar de achterkant van de ree. Ze vond het patroon van de ree in zijn eet gedrag. De ree keek 20 seconden om zich heen, waarna het 20 seconden ging grazen. Precies genoeg tijd. Toen de ree zich weer naar het gras toe boog, schoot Eevy naar voren. In plaats van op de rug te springen, greep ze gelijk naar de hals met haar bek. Het beest protesteerde hevig. Eevy gaf niet op en klauwde haar nagels nu in de taaie huid van het beest. Ze boorde haar tanden in de huid en het bloed spoot in haar bek. Ze zocht naar de slagader. Toen ze die eenmaal gevonden had, was een simpele beet nodig om het beest mors dood te krijgen. Eevy legde het beest neer, waarna ze haar lippen gulzig aflikte en begon te eten. Na een paar minuten gulzig zitten te eten, zat Eevy vol. Ze keek nogmaals naar het beest. Het was groot en er was nog veel vlees over. Opnieuw keek Eevy naar de lucht. Het werd bijna donker. Misschien kon ze het vlees ergens verbergen en het bewaren voor morgen vroeg. Ze herinnerde zich nu dan ook dat ze eerder een omgevallen boom had gezien die een uitstekende schuilplek zou vormen. Eevy greep het beest vast bij zijn hals en begon het terug te sleuren naar de omgevallen boom die ze eerder had gezien. Naarmate ze dichterbij kwam merkte ze dat er een andere wolf was. Een reu, die totaal onbekend voor haar was, net zoals dit hele gebied. Ze snoof lichtjes en stond stil. De reu had haar en de prooi vast wel op gemerkt. Eevy besloot echter door te gaan. Ze had geen zin om een nieuwe schuilplek te vinden en om eens in de zoveel tijd haar prooi te delen was niet erg. Immers was er nog genoeg om nu en morgenochtend nog van te eten. Eevy begaf zich naar de omgevallen boom, waar ze de ree voor de poten van de reu neer liet vallen. Ze keek hem ietwat kil aan. Haar borstvacht en snuit was bedekt met het bloed van de ree en gaf haar een griezelig uiterlijk. Ze boorde haar blauwe ogen in de reu. Ze had geen zin om te gaan vechten om de schuilplek. Ze keek kort naast hem; er was nog genoeg plek voor haar. Ze snoof lichtjes. "Jij krijgt een stuk van mijn prooi als ik de nacht mag door brengen," stelde Eevy voor en knikte kort in de richting naast de reu.}

Wolfie PROFIELAantal berichten : 16 KARAKTER

Bezoek had hij kunnen verwachten. Zijn hoop op niemand kwam dan ook niet uit. Al vrij snel was de geur van een wolvin in de lucht komen te hangen. Koppig dat Wolfie was , was hij niet van plan de overnachtingsplaats te verlaten. Ook niet in ruil voor alleen zijn. Hij accepteerde de aanwezigheid van een ander liever dan weer op zoek te moeten naar een nieuwe schuilplaats. Deze was hij met geluk tegen het lijf gelopen. Het zou bitter zijn dan alsnog opzoek te moeten gaan. Al snel kwam er een tweede geur bij. De geur van bloed van een gedood prooi dier. Blijkbaar sleepte de wolvin dat met haar mee. Dat herinnerde hem aan zijn plannen voor de jacht. Het begon al schemerig te worden. Maar ja , zolang de geur van de wolvin nog in de buurt was zou Wolfie geen stap verzetten. Na een kleine vijf minuten te hebben gewacht werd het er voor hem niet beter op. De wolvin was zijn kant op gekomen en stond nu voor de schuilplaats. Wolfie keek op. De bezoekster keek hem kil aan. Hij keek met een uitgestreken gezicht terug. Ze had een witte vacht die nu deels bedekt was met bloed spetters van haar jacht. En blauwe ogen. Wat ze van hem wilde? Die schuilplaats natuurlijk. Hem maakte het op zich niet veel uit wat er zou gebeuren. Zo lang het maar niet op een gevecht uitliep vond hij het wel best. "Jij krijgt een stuk van mijn prooi als ik de nacht mag door brengen," Sprak ze en knikte kort naar de lege plaats naast hem. Wolfie knikte. "Prima." Antwoordde hij op neutrale toon. Ondanks dat dat natuurlijk niet zo heel erg prima was. Maar een gratis maaltijd sloeg hij niet graag af. Hij schoof nog een klein stukje op zodat de plaats voor de wolvin wat minder krap werd en keek vervolgens een andere kant uit. Wolfie was nu eenmaal niet dat soort wolf die bij iedereen die hij tegen kwam een vrolijk praatje ging houden. De wolvin leek hem dat soort type wolf ook niet. Er viel een korte stilte. Na een tijdje na denken vond Wolfie had hij toch op z'n minst wel de naam van de gene met wie hij zijn schuilplaats deelde mocht weten. Hij wende zijn blik even kort naar de wolvin. "Wat is je naam?" Vroeg hij. Vervolgens naar de grond kijkend om mogelijke geërgerde blikken te ontwijken.

Onderwerp: Re: a good decision? [ Eevy] za jul 26, 2014 10:37 pm

|Words: 520 |Note: - |Mood: Curious &'nd Tired|
_{Eevy keek de wolf aan aan wie ze net de vraag had gesteld. Het was een jonge reu. Zijzelf zou hem niet uit lokken voor een gevecht, immers zou dat wat laag leken aangezien zijzelf minstens 3 jaar ouder was. Echter, als hij zelf zo dom was om een gevecht uit te lokken zou ze dat niet af slaan. Maar het liefst had ze nu even wat rust. De reu knikte. "Prima." antwoordde de reu op een neutrale toon. De reu schoof nog wat op zodat Eevy nog wat meer ruimte had. Eevy liet de prooi voor wat het was. De reu kon er van eten als hij wou, maar er mee weg gaan zou hij niet kunnen. Het was een groot beest en dan kon je niet snel rennen. Eevy zou hem dan wel neerhalen. Eevy plantte zichzelf neer naast de jongen reu en liet haar kop op haar voorpoten neer vallen. Het leek misschien alsof ze nu totaal zorgeloos was, maar onder haar dikke vacht waren de spieren nog steeds aangespannen. Ze zou die niet rustten voordat diegene naast haar sliep. Om een totale onbekende zomaar te vertrouwen is nou niet echt iets voor haar. Eevy had verwacht dat er een rij vragen zou komen vanuit de reu zijn kant, maar hij bleef opvallend stil. Des te beter. Ze hield er niet van om een gezellig praatje te houden met een onbekende, immers hield ze sowieso niet zo van het hele 'gezellig' gedoe. De wolf naast haar leek haar dan ook niet de meest 'badass' wolf die je tegen kan komen. En zo te ruiken was hij ook niet van dit gebied. Die informatie was genoeg voor Eevy om te weten. Ze keek de andere kant weer op en liet haar oren rustten in haar nek. "Wat is je naam?" Haar ogen flikkerden weer omhoog. Ze kon een geïrriteerde zucht onderdrukken. Ze hief haar kop opnieuw en wou hem weer aankijken, maar de lafaard had zijn blik naar de grond toegeworpen. Ze liet haar kop weer vallen op haar voorpoten."Dus meneer de wolf denkt toch nog sociaal te zijn?" sprak Eevy op een neutrale toon, maar het was natuurlijk sarcastisch bedoeld. Haar blik viel op de prooi. "Eet maar van die prooi en ga dan maar slapen. Voor je het weet ben ik weer weg en het enige wat je je dan nog herinnerd is een witte wolvin die stront irritant was," sprak Eevy en moest kort grijnzen bij het laatste. Zijzelf hoefde niks meer van de prooi en zou de prooi wel achterlaten morgenochtend voor de reu. Ze kon zelf wel een nieuwe prooi vangen. Kort keek ze via haar ooghoek naar de reu. Ze was ergens nieuwsgierig naar hoe hij over haar zou denken? Zou hij zijn neusgaten goed hebben gepoetst? Zou hij ruiken dat ze uit Serigala kwam en dat ze lid was van de Bloody Revenge? Het was informatie die recht onder zijn neus lag, letterlijk. Ze ging hem dat echt niet vertellen als hij dat zelf kon uitvogelen. Eevy sloot haar ogen, maar hield haar oren op scherp.}

Wolfie PROFIELAantal berichten : 16 KARAKTER

"Wat is je naam?" Vroeg hij. Hij keek de wolvin niet aan maar wachte gewoon haar antwoord af. "Dus meneer de wolf denkt toch nog sociaal te zijn?"Blijkbaar was een simpele vraag al weer te veel. Of ze wilde , zo als de meeste slechte wolven , hem gewoon even lekker irriteren om het feit dat hij niet de zelfde levensinstelling had als zij. Een zachte zucht verliet zijn bek. Ze was lang niet de eerste die dat deed. Vreemd genoeg was dat nu eenmaal het gedrag van een bepaald soort type wolven. Ze had hem ook gewoon kunnen antwoorden met de mededeling dat ze haar naam niet wilde zeggen of dat ze wilde dat hij moest stoppen met vragen. Maar nee hoor. Ze moest hem zo nodig even de grond in stouwen. Even mooi op z'n plaatsje zetten. Typisch... "Eet maar van die prooi en ga dan maar slapen. Voor je het weet ben ik weer weg en het enige wat je je dan nog herinnerd is een witte wolvin die stront irritant was," Ging de wolvin verder en grijnsde even bij het laatste deel van haar zin. Wolfie keek haar bevreemd aan. Hij vond het gehele antwoord nergens op slaan. Maar hield zich in omdat hij geen problemen wilde. Het zou niet handig zijn de eerste de beste dag al meteen een klein doelwit van een gehele pack te worden. De Bloody Revenge. Wolfie kende de naam nog wel uit de tijd dat hij zelf ook in Serigala had rond gelopen. Ondanks dat hij het type wolf niet mocht zou er niets anders op zitten dan beleefd blijven. Of iets in die richting. "Zelf zou ik je niet meteen zo beschrijven, maar als jij wil dat ik je zo zal herinneren voortaan dan moet dat geen probleem zijn." Antwoordde hij. En keek haar kalm aan. Nee na haar twee antwoorden zou dat geen probleem voor hem zijn. "Daarbij kan ik moeilijk dingen op commando doen. Eten en in slaapvallen gaat vast niet zo snel als jij het van me wil dat het gaat." Vervolgde hij. Wolfie ging tegen de wand van het wol aan liggen zodat de wolvin nog meer ruimte voor haar zelf zou hebben. En zodat hij comfortabeler en knusser lag. Hij sloot zijn ogen en hield zijn gehoor op scherp. In het verleden was hij erg vaak de grond in getrapt door dat soort wolven. Nu maakte hij zijn oordeel over anderen dan ook al vrij snel. Het beeld van de wolven die hij niet mocht zat vastgeseleten in zijn geheugen. Hopelijk werd zij er niet een van. Maar het zou hem niet zo verbazen als dat wel zo was. Ook vroeg hij zich af waarom bijna iedere vreemdeling hem goed inschatten. Wolfie was helemaal niet zo. Terug kijkend op zijn rommelige verleden. Waarin hij zich af had gereageerd op de tundra pack. Mindo had gelaten voor wie ze was. En Aruba na een kort gevecht uit zijn buurt had verjaagd. Het was zo dat toen hij eenmaal door de goede kant totaal in de steek was gelaten , wat bijna zijn dood was geworden , hij er echt alleen voor stond. Op een enkele vriend of vriendin na dan. De slechte wolven zouden hem niet verwelkomen. Dat wist hij. En goede wolven moesten hem ook niet hebben. Wolfie zat er precies tussen in. Een kleine zucht verliet zijn bek. Hopelijk kwam de volgende dag snel. Dan zou de wolvin er vast en zeker vandoor gaan.

~Sorry voor de late reactie ~

Onderwerp: Re: a good decision? [ Eevy] ma aug 04, 2014 10:25 am

|Words: 522 |Note: Maakt niks uit |Mood: Irritated|
_{Na Eevy haar 'antwoord' en naar haar anderen woorden, ging ze er vanuit dat wolf zich nu wel stil hield. Eevy had geen zin meer om nog een woord te wisselen met de reu en ze wou graag even slapen. Ze ging er vanuit dat reu haar wel met rust zou laten. Haar woorden waren duidelijk geweest, right? Hij moest z'n bek houden en gewoon gaan slapen. Daar kwam het allemaal op neer. De reu leek eerst nog wat sociaal te willen doen, maar ook dat 'snauwde' Eevy af. Ze wou niet sociaal doen. Al helemaal niet met een poedel. Oké. De reu naast haar leek nou niet echt een poedel. Een echte poedel zou allang weg gerend zijn. Maar ze had zo'n gevoel dat ze er niet ver weg van zat. Ze had geen zin in al dat 'friends-with-benefits-gedoe'. Het sloeg werkelijk niks op en was gewoon een waste of time. Zij zou toch niks meer worden voor de reu dan een irritante teef die hem wat te eten had gegeven. Nu ze er zo over dacht mocht die reu best dankbaar zijn over het feit dat Eevy willig was om haar prooi te delen met hem. Als ze had geweten dat de reu zo irritant was geweest had ze waarschijnlijk het aanbod niet gedaan, maar om het nu opeens in te trekken was ook niks. Al met al hoopte Eevy nu heilig dat die reu zijn snuit hield. Maar ja, zoals altijd, waren de odds never in her favor. "Zelf zou ik je niet meteen zo beschrijven, maar als jij wil dat ik je zo zal herinneren voortaan dan moet dat geen probleem zijn." Eevy opende haar ogen weer en keek de reu aan. Ze kon er moeilijk tegen als iemand een weerwoord op haar had. Vooral een jonger iemand. Wat respect kon nooit kwaad. Die reu moest gewoon zijn kop houden. Een ietwat geïrriteerde blik was nu dan ook te zien in Eevy's kristal blauwe ogen, toch leek de reu nog zeker te zijn van zijn zaak en keek hij haar kalm aan. Iets wat Eevy's humeur er niet beter op deed. "Daarbij kan ik moeilijk dingen op commando doen. Eten en in slaapvallen gaat vast niet zo snel als jij het van me wil dat het gaat." En na die woorden ging de reu lekker knus van haar vandaan liggen. Eevy hief haar kop weer. Eevy keek de reu doordringend aan. "Ik kan je inderdaad niet in slaap wiegen of je eten voorkauwen als je moeder," begon Eevy en haar stem had een scherp randje. "Maar ik kan je wel het zwijgen opleggen zodat ik mijn rust kan vinden," Dit was een waarschuwing. Ze hoopte dat dat bericht wel was overgekomen. Die reu moest nu stil zijn. Dan zou zij hem niks kwalijk doen. Als hij nog een fijn weerwoord had of een mening te geven, hoefde zij die niet te horen en zou ze hem wel even te pakken nemen. Ja. Ze was moe en wou graag slapen, maar dat liet haar niet afwijken van de normale normen die ze had.}

Wolfie PROFIELAantal berichten : 16 KARAKTER

De wolvin keek geërgerd op. En Wolfie bleef haar neutraal aan kijken. Natuurlijk zou de wolvin het er niet bij laten zitten? Wat had hij anders kunnen verwachten. Wolfie ging een nog een stukje van haar vandaan liggen. Hij zou zich niet zomaar op z'n kop laten zitten. Aangezien hij dit soort type wolven hem de strot uit kwamen was er niets mis met een weer woordje. "Daarbij kan ik moeilijk dingen op commando doen. Eten en in slaapvallen gaat vast niet zo snel als jij het van me wil dat het gaat." Zei hij. De wolvin keek hem doordringend aan. "Ik kan je inderdaad niet in slaap wiegen of je eten voorkauwen als je moeder," Wolfie legde zijn oren in zijn nek en keek haar nors aan. Maar zei niets. De manier waarop de wolvin deze keer had geantwoord had iets bedreigends. "Maar ik kan je wel het zwijgen opleggen zodat ik mijn rust kan vinden," Een waarschuwing dus. Wolfie snoof even lichtelijk maar hield zich daarna wel stil. En gevecht zou hij nooit van haar kunnen winnen. En zo'n imago hoefde hij nu ook weer niet op te bouwen bij de Bloody Revenge. Nee dat zou geen goed idee zijn. Wolfie legde zijn kop op zijn voorpoten en sloot zijn ogen. Hopelijk zou de volgende ochtend snel komen. Deze wolven mocht hem dus voor geen meter. En hij vond haar ook niet bepaald aardig. Toch zou hij haar niet meteen een vijand willen noemen. Dat zou een te snel oordeel zijn. Waarschijnlijk had de wolvin dat oordeel al wel over hem. Dat kreeg je nu eenmaal als je niet met je liet sollen. Morgen zou Wolfie verder gaan. Opzoek naar Amy. Wie wist was ze hier wel helemaal niet. Maar het kon net zo goed wel het geval zijn. Wolfie zou tussen de twee gebieden blijven rond zwerven tot hij een keuze had gemaakt waar het het beste was. Hij had tot nu toe nou niet bepaald het idee hier zo welkom te zijn. Misschien dat zodra de wolvin uitgerust was ze wat minder aangebrand zou reageren. Maar het zou waarschijnlijk wel zo zijn dat ze de volgende ochtend met prooi en al verdwenen zou zijn.

~sorry voor de alweer late reactie x.x ~

Onderwerp: Re: a good decision? [ Eevy] wo okt 08, 2014 7:57 am

|Words: 418 |Note: Meh sorry voor de late post |Mood: Nostaltige|
_{Eevy keek de witte reu aan. Hij snoof. Eevy bleef hem aankijken, overwoog kort om te gaan grommen, maar slikte dat weg toen hij zijn kop weg boog en weer ging liggen. Hij had het begrepen dus. Mooi. Geen vieze klauwen meer vandaag. Eevy slaakte een onhoorbare zucht. Ergens had ze het wel met hem te doen. Ze wist immers hoe het was. Zijzelf was in haar vroege jaren ook zo geweest. Een poedel en erg zacht. Ze was zwak, kon niks hebben en kon nauwelijks voor haarzelf zorgen. Ze was toen zo wanhopig opzoek gegaan naar haar broer, zonder ook maar enige tips over hoe je moest overleven. Dus ja, moest ze het leren op de harde manier. Het leven was geen zonneschijn en rozengeur. Het was keihard en het had geen genade. Daarom zou zij het ook nooit vertonen tegenover anderen. Waarom voelde ze zich dan schuldig? Pfft. Niet doen. Het heeft toch geen zin. Technisch gezien is het al aardig genoeg dat je hem een deel van je prooi geeft. Ze is veel te goed voor deze wereld.

Eevy rolde haar ogen en sloot ze vervolgens. Haar ademhaling werd rustiger en ze belandde in een slaap. Een slaap waarin ze wat energie kon hervatten, maar niet diep genoeg zodat ze niks meer mee kreeg van haar omgeving. Nee. Ze was altijd op haar hoedde, vooral als ze sliep naast een wild vreemde. Haar slaap was leeg. Ze had geen dromen. Vroeger had ze altijd dromen, over vroeger of over het heden. Nu was ze leeg geraakt. Geen dromen meer over mooie dingen. Geen dromen meer over hoe het kon zijn. Je kon haar harteloos noemen, maar ze was gewoon ijskoud geworden. Dat was immers de enige manier hoe je overleven. Eevy werd wakker. Ze opende haar ogen en keek op. De zon scheen laag en was net opgekomen. Het was vroeg, erg vroeg. Ze keek naast reu. Kort flikkerde haar ogen een keer. Ze keek naar de prooi nam er één hap van en stond vervolgens op. Opnieuw keek ze naar reu. De reu waar ze zo kattig tegen deed, ook al verweet ze hem niks. Ze zuchtte, richtte zich tot hem en zei: "Eevy is de naam, we zien elkaar wel weer," En plots verscheen er een lichte glimlach. Een die je niet zomaar tegen kwam en al helemaal niet bij haar. Ze draaide zich om en rende weg. Ze zou hem nog wel weer een keer tegen komen. Dat wist ze zeker.}

Gesponsorde inhoud PROFIEL KARAKTER

» #Eevy
» Come and see me [Eevy]
» ;; Birds & unicorns. [Eevy]
» And all of the lights will leave, Into the night with me +Eevy

a good decision? [ Eevy]

a good decision? [ Eevy]

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen