;; Birds & unicorns. [Eevy]

Onderwerp: ;; Birds & unicorns. [Eevy] di jul 29, 2014 2:52 am

Voorzichtig struinde de wolvin langs de ruïnes van een oud kasteel. Haar kop hing laag bij de grond toen ze voetje voor voetje vooruit schuifelde. Ze had het idee dat de stenen waar ze op stond ieder moment konden afbrokkelen waardoor zee zou vallen. Natuurlijk, zij moest weer hier terecht komen. Een zucht rolde door haar mond naar buiten. Ze bleef een korte seconden stil staan, omhoog kijkend naar de lucht. Het weer was goed, de zon scheen, vogels floten. De stenen leken echt enorm gammmel, ze gaf een zacht duwtje met haar poot tegen een steen die – volgens haar – in de weg lag. De steen rolde een eindje weg, hij rolde langs een heuveltje naar beneden. Ze keek naar beneden, ze zocht de steen met haar ogen om te zien waar het uit kwam. Onderaan de heuvel lag het. Hm, als ze zou vallen zou ze daar terecht komen. Dat leek haar geen prettig idee. Ze schuifelde langs het ranjde van een soort kloof – het was niet echt een kloof, het was meer een soort gat in de grond die enorm in de weg zat. Ze hield haar hoofd laag en liep langzaam weg bij de kloof. Een paar stenen achter haar rolden naar beneden. Ze stopte met lopen, hield haar adem in. Ze wachtte op het moment dat ze zelf met een rotgang naar beneden zou kletteren, maar dat moment kwam niet. Godzijdank. Ze liep snel verder, naar iets stevigere grond. Toen haar poten het gras raakten zuchtte ze even opgelucht. Ze keek even rustig om zich heen. Geen kip te zien. Ze liet zichzelf door haar poten zakken en ging even rustig liggen. Ze had een redelijk lange reis achter de rug en gundde zichzelf echt even rust. Ze keek vanaf de grond naar de lucht, er vloog een groepje vogels over. Soms wenste ze net zo vrij te zijn als die vogels. Ze hadden geen verplichtingen – niet dat zij nou zoveel moest doen –, ze konden vliegend overal komen. Vogels leken de meest vrije beesten. Ze hadden niks waar zee aan gebonden zaten. Niet eens zwaartekracht. Ze was er wellicht een beetje jaloers op. Maar ja, je kon niet alles hebbem.

Dijin liet haar hoofd even rusten op de grond. Kort sloot ze haar ogen. Toch opende ze haar ogen al gauw weer. Ze vertrouwde de situatie totaal niet. Ze sprong – enorm elegant, kuch – op van de grond. Ze schudde haar donker bruine vacht even uit, waardoor er enorm veel stof in het rond vloog. Ze proestte. Juist, heerlijk, stof in je oog. Ze kneep haar ene oog even dicht, het stof irriteerde haar. Ze legde haar oren kort plat en deed een stapje naar voren. Nogmaals schudde ze zich uit. Ze liet zichzelf weer op haar gat vallen, ze likte zich even snel schoon. Ze wist niet precies waraom ze dat deed. Het kon verveling zijn, of irritatie. Of een beetje van allebei.

Haar neus werd getriggerd door een onbekende geur. Duidelijk een wolf. Uhg. Ze wist niet zo zeker of ze wel zat te wachten op andere. Een zucht verliet haar mond. Ze snoof ens goed, ja het was echt een wolf. “.. prettig .. “ mompelde ze een beetje geïrriteerd. Het sarcasme droop er vanaf. Ze schudde haar hoofd kort en bedacht dat ze maar gewoon normaal moest doen. Ze kon niet weten hoe de wolf zou zijn, misschien was ie goed, misschien wel slecht. Ze wist niet hoe dat ging in dit land. Misschien was er wel geen goed & slecht. Misschien was er alleen neutraal. Misschien was er wel helemaal niets. Misschien waren er we tig roedels waar ze niets van wist. Ze was totaal blanco in iets gestapt, nu twijfeldde ze of dat wel zo'n goed idee geweest was. Misschien waren er hier wel wolven die andere wolven aten. Vampiers. “Ohja tuurlijk, Dijin. Vampiers? Echt waar?” sprak ze zichzelf geïrriteerd toe. “Vast en voor je het weet ren je met eenhoorns over een regenboog. “ ze schudde haar kop en liet een zucht horen waar je u tegen zegt. Soms vond ze zichzelf zó irritant.

Voor ze nog verder af kon dwalen, richtte ze haar aandacht op de geur. Die – dacht ze – dichterbij leek te komen. Als het een wolf was, liet ie wel lang op zich wachten. Ze kwam overeind en liep een kllein rondje. Het gras was groen en was nog een beetje vochtig. Waarschijnlijk had het vannacht geregend. Nat gras vond ze aktijd enorm lekker ruiken. Het liefst lag ze in het gras, wanneer het regende. Ze hield van de regen en de nacht en het onweer. Vond ze geweldig. Het gaf haar een soort kick. Al had ze ook een minder leuke ervaring gehad met bliksem. De bliksem had een keer ingeslagen in het bos waar zij en haar ouders verbleven. De bosbrand was akelig geweest en ze was haar ouders uit het oog verloren. Ze wist niet of ze het hadden overleefd. Ze wilde zich er niet al te veel mee bezig houden anders zou ze enkel daar nog aan denken, wat haar dagen niet bepaald leuk zouden maken.

Ze kon de geur nu beter ruiken. Het was een teefje. Ze liet zichzzelf weer op haar gat vallen en concentreerde zich. Ze zag in de verte een wit puntje. Een witte wolf? Meen je die? Dijin had altijd een soort rare gedachte bij witte wolven. En al helemaal als het dan een teefje was. Ze had dan direct zo'n zoetsappig-oh-jee-m'n-vacht-is-vies teefje in haar kop. Ze hoopte kapot hard dat het niet zo'n teefje was. Daar zat ze niet op te wachten. Ze had zo'n hekel aan dat soort wolven. Ze vond dat je dat geen wolven mocht noemen. Het waren honden. Hondjes. Ze irriteerde zich dood aan dat soort beesten. De wolf was close enough. “Hallo.” perste ze er moeizaam uit. Ze ging er eigenlijk al van uit dat het zo'n teef-teef was.

OOC; 1001 woorden, posten ging beter dan verwacht cx

Onderwerp: Re: ;; Birds & unicorns. [Eevy] di jul 29, 2014 3:12 am

|Words: 573 |Note: - |Mood: Relaxt|
_{De geur van bloed was nog in haar vacht te ruiken en als je goed keek zag je ook bij haar borstharen een paar rode vlekken. De regen van die avond daarvoor had het meeste bloed van de hinde wel weg gewassen, maar je kreeg het bloed er moeilijk uit en Eevy deed er ook helemaal geen moeite voor. Haar poten zaten onder de brandwonden die ze had opgelopen in Serigala. Haar vacht zat vol klitten door het opgedroogde bloed en wat modder aangezien ze onder een boom had gelegen om te schuilen tegen het onweer. In eerste opzicht leek ze waarschijnlijk behoorlijk ruig en dat was ze dan ook wanneer het haar niet zinde. Haar ogen waren helder blauw en keken nietszeggend voor zich uit. Eevy had geschuild voor de regen, maar nog meer voor de onweer. In tegenstelling van haar roedelleden, kon Eevy onweer echt niet trekken. Bijna niemand wist daar van en Eevy hield het graag ook zo. Een Bloody Revenge lid die bang was voor onweer. Alsjeblieft. Veel zieliger kan je het niet krijgen.

Met een kleine grom stapte Eevy stevig verder en probeerde ze die gedachtes te negeren. Ze had Rajaion gezegd dat ze wat meer informatie over het gebied zo vinden, dus was ze helemaal naar het einde van het gebied gerezen. Hopend dat ze anderen kon vinden die meer wisten over die leuke resort dan zij. Zijzelf wist hier weinig van, alleen dat er een miezerig roedeltje zat die de Bloody Revenge dreigde aan te vallen. Oh, en dat er veel wolven waren die dachten dat ze alles konden maken. Ja, Eevy had alleen nog maar poedeltjes gevonden op haar reis hier naar toe. Haar poten begonnen alweer wat pijn te doen. De takjes sneerde langs haar poten en zorgde ervoor dat het ging irriteren, gelukkig begon de vacht alweer terug te komen op de brandwonden. Het zou niet meer lang duren of ze was die sterke wolf weer waar de meeste van terug deinsde. Ze grijnsde nu en liep verder. Als ze het goed had was hier in de buurt een ruïne en een open veld. Haar oren flikkerde toen ze stenen hoorde vallen. Ze bleef stil staan en keek in de richting van het geluid. Ze stak haar neus in de lucht en snoof de lucht grondig op. Haar neus wiebelde toen ze de geur van een teef rook. Even bleef Eevy staan. Zou ze er naar toe gaan? Ze had meer informatie nodig, maar wat als het weer zo'n poedel was. Ach, dan kon ze het gewoon neerhalen en verder lopen. Het was nooit verspilde moeite. Terwijl Eevy dichterbij kwam, hoorde ze de teef dingen zeggen: “Ohja tuurlijk, Dijin. Vampiers? Echt waar?” Eevy trok kort een wenkbrauw op. “Vast en voor je het weet ren je met eenhoorns over een regenboog. “ ging de teef verder. Die dus kennelijk Dijin heette. Eevy grijnsde lichtjes. Ze besloot nog even te wachtten. Ook al had de teef haar waarschijnlijk al geroken. Eevy wou graag nog meer van dat soort dingen horen. Eevy bleef kort staan, maar jammer genoeg bleef het stil. Eevy kwam tevoorschijn en doemde op voor de teef. Een donker bruine teef. “Hallo.” perste de teef er moeizaam uit. Alsof Eevy heel erg gezelschap was. Eevy grinnikte en ging zitten op een paar meter afstand van de teef. "Ook hallo, Dijin," begroette Eevy de teef nu met een grijns.}

Onderwerp: Re: ;; Birds & unicorns. [Eevy] di jul 29, 2014 3:52 am

Dijin zat nog steeds, toen de teef dichterbij kwam. Een witte wolf, tsja, echt open minded ging ze er niet in. Ze verwachtte een teef op hakken, so to speak. Haar oren gingen in de richting van de voetstappen die akelig dichtbij kwamen. Ze rolde kort met haar ogen en keek eventjes rond. Het zou de eerste wolf zijn die ze hier zou teegen komen en als dat al direct een irritant ding was? Was dat geen teken of zo? Het begin is het halve werk zeggen ze toch altijd? Dus als het begin al irritant is, hoe erg wordt het dan nog verder? Ze schudde haar kop, het zal wel. Ze zou het zo wel zien. Al was ze nu wel ernstig nieuwsgierig geworden naar de teef. Het zou ergens ook wel grappig kunnen zijn als het zo'n tuthola zou zijn. Ze zou dat teefje de grond in boren zonder het zelf echt door te hebben. Dijin kon zelf soms enorm gemeen zijn, zonder dat ze het echt meent of door heeft. Dan maakt ze eigenlijk gewoon een grapje, maar andere zagen het dan als belediging. Zo had ze een keer een wolf gehad, ze maakte een opmerking die hij niet kon waarderen en toen nam ie een hapje uit d'r oor. Tsja, zo gaan die dingen, had haar vader teleurgesteld gezegd. Hij vond het vreselijk dat Dijin soms zo brutaal was.

Dijin zat rustig op haar gat, toen die teef dus ineens in haar blikveld was. Ze was even weggedroomd en had de teef even vergeten. Haar mond vertrok en ze hapte kort naar adem, ze schrok. Haar hart ging tekeer als de vleugels van een kolibrie. De teef ging vervolgens rustig op een paar meter afstand van haar zitten. Dijin begroette haar moeizaam. Ze bekeek de teef eens. Ze had allemaal klitten in haar vacht en bloed vlekken her en der. Dus toch vampiers. Dijin wist wel dat er een raar luchtje aan zat. Dat was waarschijnlijk de teef die ze rook. Ze rook niet héél fris. Dus toch geen teef op hakken, besloot ze. Dijin bekeek haar nog eens. Ze was in ieder geval niet het stereotype witte wolf. De wolf had blauwe ogen. Dat was bijzonder. Ze had nooit eerder een wolf met blauwe ogen gezien. Zou her een genetische afwijking kunnen zijn? Of was het gewoon normaal hier? Straks waren er wolven met groene of paarse ogen? Dan viel ze ineens op met haar geel bruine ogen.

De wolf begroette haar met een “Ook hallo, Dijin.”Hoe kon die teef nou weten dar ze Dijin heette? Was het een wilde gok? Het was geen normale naam, dus dan had ze wel heel veel geluk gehad met het raden. Ze zou dan ens moeten gaan gokken of zoiets. Daar zou ze rijk mee kunnen worden. Dijin fronste en kneep haar ogen tot spleetjes. De teef grrijnsde, alsof ze preces wist wat Dijin dacht. Dat was onmogelijk, ze was niet magisch of zoiets. Pff. Dijin keek de teef aan. “ Wat ben je? Goochelaar?” zei ze, haar stem klonk wat verbaasd en tegelijk sarcastisch. ” Hoe kun jij nu weer weten dat ik Dijin heet?” vervolgde ze en kwam overeind. Ze liep een rondje rond het dier. ”Je lijkt alsof je zo uit een bloedbad gestapt bent.” zei ze en keek sceptisch. Ze bekeek de teef nogmaals goed. Om de een of andere rede vond ze de teef er niet angstaanjagend uit zien, ondanks al het bloed. Ze vond dat gewoon aandacht trekkerij. Zo van, kijk mij kijk mij ik kan jagen. Oh ik ben zo bijzonder. Ze rolde kort met haar ogen en ging een meter van haar af zitten. Recht voor haar, zodat ze haar goed kon bekijken. ”Je weet – god mag weten hoe, – dat ik Dijin heet. Dan is het wel zo eerlijk dat ik jouw naam ook mag weten?” vervolgde ze. Ze keek de teef aan. Haar bruin gele ogen namen de teef in zich op.

Onderwerp: Re: ;; Birds & unicorns. [Eevy] di jul 29, 2014 4:24 am

|Words: 553 |Note: - |Mood: Bored|
_{De teef leek totaal overdondert te zijn door Eevy. Eevy dacht dat dat meer was doordat Eevy even op haar had laten wachtten en daarbij kwam kijken dat ze ook niet een 'rustige' uitstraling had. Nadat de teef haar moeizaam had gegroet, groette Eevy terug met Dijin's naam erbij. Eevy grijnsde. Dijin kneep haar ogen tot spleetjes en fronste. Eevy moest er nog meer om grijnzen. Altijd leuk om een 'goeie' eerste indruk te maken bij nieuwe wolven. Nou ja, laten we het houden op onbekende. In plaats van nieuwe wolven. Nieuwe wolven waren technisch gezien de new born pups. Eevy trok zich terug van haar gedachtes en plantte zich neer voor de teef. “ Wat ben je? Goochelaar?” Eevy keek op. Het klonk sarcastisch en verbaasd. Eevy's haar ogen stonden amusant. ” Hoe kun jij nu weer weten dat ik Dijin heet?” Nu stond de teef dan ook op. Eevy besloot om te blijven zitten en haar bek te houden. Ze zou nog wel even met veel plezier luisteren naar wat 'Dijin' te zeggen had. De teef liep een rondje om haar heen. Eevy had haar spieren ongezien aangespannen onder haar vacht, zodat als de teef wat in haar kop had, Eevy opgepast ervoor was. Ze zou geen verrassing aanval voelen. ”Je lijkt alsof je zo uit een bloedbad gestapt bent.” sprak de teef, terwijl ze nog steeds haar excursie deed om haar heen. Alsof het haar eerste keer was dat ze een wolf zag. Alsof ze een dood konijn zag en niet wist hoe ze het moest opeten. Eevy grijnsde en besloot nu ook maar wat te zeggen. "Hinde bloed is behoorlijk uit je vacht te krijgen. Maar ik neem aan dat jij daar minder last van hebt met je o zo schone vachtje," sprak Eevy op een licht uitdagende toon. Een grijns lag rond haar snuit. Kennelijk was Dijin klaar met haar excursie en ging ze nu een meter voor haar zitten. . ”Je weet – god mag weten hoe, – dat ik Dijin heet. Dan is het wel zo eerlijk dat ik jouw naam ook mag weten?” ging Dijin verder. Eevy sloeg haar staart over haar verbrandde poten heen. "Nou ik weet niet of ik mijn naam wel aan iemand moet geven die baazeld over eenhoorns en vampieren," reageerde Eevy met een wenkbrauw licht opgetrokken. Eevy voelde Dijin's blik brandde op zich. Eevy keek haar aan met een gefronste wenkbrauw. "Is het erg interessant? Of wil je wat van mij? Behalve dan mij naam," zei Eevy op een licht confronterende toon. Ze vond het niet erg als anderen haar bekeken en haar zo in zich opnemen. Maar wat ze minder kan hebben is als ze meningen over haar doen verspreiden die haar niet aanstonden. En dat ging ze maar al te graag tegen. Eevy besloot dat het nu haar beurt was om de teef in zich op te nemen. Niet veel bijzonders, alleen haar geur zij al dat ze niet uit dit gebied kwam. Dus was het wel een tijd verspilling geworden. Eevy zuchtte eens en keek achter zich waar ze net nog uit was gelopen. "Eevy is de naam. Jij weet zeker niks van dit gebied of de roedels hier," sprak Eevy neutraal, terwijl ze haar blik weer richtte op Dijin.}

Onderwerp: Re: ;; Birds & unicorns. [Eevy] di jul 29, 2014 8:36 am

Dijin keek rond, het gebied was redelijk fascinerend. De ruïnes staken hard af tegen de helder blauwe lucht, het groene gras glansde, madeliefjes en boterbloempjes staken hun koppen tussen de lange grassprieten door. De wind was zacht en warm, de zon scheen fel op de vacht van de teef. Ze sloot een seconde haar ogen om kort te genieten van het goede weer. Natuur fascineerde haar. Ze vond het uiterst bijzonder dat zoiets wonderijks uit haarzelf ontstaan was. Ze opende vluchtig haar ogen weer en keek weer rond. De teef tegenover haar zat nog steeds hetzelfde. Dijin keek even verveeld rond. Haar nieuwsgierigheid was aardig terug gedrongen toen de teef haar een niet bevredigend antwoord had gegeven. De teef reageerde totaal niet op haar eerste twee opmerkingen. Het leek alsof ze Dijin niet kon verstaan, alsof ze Chinees ofzo sprrak. Dijin keek haar strak aan. Geen antwoord. Ze zuchtte en had toen vervolgd dat het leek alsof ze zo uit een bloedbad was gestapt. Dat leek de witte teef wél te interesseren. In ieder geval goed genoeg om te antwoorden. Dijin bromde zachtjes na het horen van haar antwoord "Hinde bloed is behoorlijk uit je vacht te krijgen. Maar ik neem aan dat jij daar minder last van hebt met je o zo schone vachtje," ze snoof kort. Dijin was allesbehalve ijdel, maar ze stelde haar hygiëne wel op prijs ja. Er lag een grijns rond de muil van de witte teef. Het intereseerde Dijin niet zo erg dat ze het reuze amusant vond. Het witte dier kwam over als een pittig dier. Eentje die zichzef graag hoger zette dan de rest, nog iets waar Dijin de grootste hekel aan had. Ze had haar ogen weer tot spleetjes geknepen. Dijin had bijna de naam van de teef opgeëist. Ze had in ieder geval vriendelijk verzocht de teef om haar naam te vertellen. Haar antwoord was echter – weer – onbevredigend. Haar nieuwsgierigheid begon weer te knagen. "Nou ik weet niet of ik mijn naam wel aan iemand moet geven die baazeld over eenhoorns en vampieren," was haar antwoord geweest. Vampiers en eenhoorns. De teef had haar dus gehoord. Dijin keek haar doordringend aan. "Is het erg interessant? Of wil je wat van mij? Behalve dan mij naam," zei de teef op een licht confronterende toon. Dijin antwoordde niet. Ze keek echter wel weg van de teef om haar aandacht weer op de lucht te vestigen. Er leek hier werkelijk waar geen enke ander levend wezen te zijn dan deze teef. De teef die haar licht irriteerde, met haar antwoorden. De teef antwoordde wel, maar gaf niet echt antwoord. Ze reageerde, sprak woorden uit. Zonder enig nut of betekenis. Dijin gaf haar een geïrriteerde blik. "Eevy is de naam. Jij weet zeker niks van dit gebied of de roedels hier," vervolgde de teef echter. Dijin opende haar mond om wat te zeggen maar sloot dei vervolgens weer. Waarom zou zij wel antwoord geven op een wolf die haar geen eens normale antwoorden gaf? En zeg nou zelf, zag ze eruit alsof ze iiets wist van de omgeving en de roedels hier? Tot kort geleden dacht ze dat ze hier de enige was. ”Zie ik eruit als een encyclopedie?” vroeg ze. Ze keek de Eevy aan. Geen veelvoorkomende naam. Ze wist niet goed hoe ze hem moest uitspreken, dus deed dit maar niett. ”Nee, ik weet niets van het gebied of de roedels hier.” vervolgde ze om zichzelf te verduidelijken. Ze had het idee dat de teef haar anders niet zou begrijpen. Ze vroeg zich wel af waarom de teef interesse toonde in het gebied en de roedels. Ze vroeg er daarentegen niet naar. De teef zou haar waarschijnlijk toch geen fatsoenlijk antwoord kunnen geven. Het ging haar waarschijnlijk ook niks aan. Dijin gaapte, veel geslapen had ze de afgelopen dagen niet maar ze moest haar kop erbij zien te houden. Ze kendde de teef immers niet en wellicht was ze slecht. Al kwam ze niet slecht over, ze leek meer een wannabe badass. Dat schrok haar niet echt af. ”Ik neem aan dat jij meer weet van de roedels in dit land dan ik. Zijn er roedels?” vroeg ze. Haar kop giing wat scheef.

OOC; beetje flut post, hoop dat je er wat mee kann

Onderwerp: Re: ;; Birds & unicorns. [Eevy] di jul 29, 2014 9:09 am

|Words: 449 |Note: Flut post >< |Mood: __|
_{Het gesprek tussen Eevy en Dijin ging nou niet echt soepel. Eevy had nog wat irritatie zitten van eerder en uitte dat nu vooral in sarcastische opmerkingen richting de donker bruine teef. Niet dat het Eevy veel uit maakte wat de teef over haar dacht; ze zou haar hierna waarschijnlijk toch niet meer zien. Eevy keek kort om zich heen. De zon brandde in haar winter vacht. Ze ergerde zich eraan. Waarom bevond ze zich hier ook alweer? O ja, ze wou meer informatie te weten te komen over dit gebied. Ze kon al uit de geur rondom de teef uit maken dat ze niet van hier wist, maar misschien wist de teef wel wat van het gebied af. Misschien de reden waarom de teef naar dit gebied was gekomen. Het kleinste beetje kon Eevy wat helpen. Ze was hier ook niet graag. Eevy likte kort haar neus voor wat verkoeling. Die hitte begon haar strot uit te hangen en doordat het eerst had geregend werd het ook nog eens benauwd. ”Zie ik eruit als een encyclopedie?” reageerde de teef verontwaardigt op de vraag van Eevy. Eevy had de neiging om op te staan en naar haar toe te lopen om haar te laten weten dat ze beter gewoon antwoord kon geven dan maar door te ratelen, aangezien de hitte nu echt wel haar strot uit kwam, maar doordat Eevy even bleef wachten, kon Dijin verder gaan. ”Nee, ik weet niets van het gebied of de roedels hier.” gaf ze nu duidelijk antwoord. Eevy knikte kort, waarna ze opstond. Ze liep naar een plek in de schaduw toe en ging daar liggen. Het water van het gras voelde goed tegen haar brandwonden aan, maar daar was ook alles mee gezegd als het ging om de 'goeie dingen'. ”Ik neem aan dat jij meer weet van de roedels in dit land dan ik. Zijn er roedels?” Eevy richtte haar blik weer op Dijin. Ze keek haar met een schuine kop aan. "Er zijn twee roedels. Bloody Revenge en nog één. Ik weet de naam van de andere roedel niet, aangezien die hier langer zit dan de Bloody Revenge. Maar ik neem aan dat we snel genoeg achter die naam komen. Ze zullen toch zeker wel vechten voor hun gebied," antwoorde Eevy en keek Dijin met een lichte grijns aan. Ze richtte haar blik naar voren en keek kort omhoog naar de boom die de schaduw over haar heen lag. Langzaam aan stond ze op. Ze schudde haar vacht uit en richtte zich weer op Dijin. "Als je niets meer zinnigs te zeggen heb ga ik verder," zei Eevy en keek Dijin neutraal aan.}

Gesponsorde inhoud PROFIEL KARAKTER

» Come and see me [Eevy]
» #Eevy
» a good decision? [ Eevy]
» And all of the lights will leave, Into the night with me +Eevy

;; Birds & unicorns. [Eevy]

;; Birds & unicorns. [Eevy]

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen