Triple liep samen met zijn 2 eekhoorns Drift en Stinger door een bos. De reu had vandaag niks gegeten want hij wilde het gebied verkennen. Je kon vaag de geur van brandlucht ruiken van Serigala. Hij kende dit gebied een klein beetje want hij was al vaker uit Serigala vertrokken. Hij rook een wolvengeur die hij toen hij hier voor het eerst kwam ook al rook. Drift en Stinger roken het ook en ze schuilde onder de zwarte reu zijn oren. ''Wees maar niet bang.'' stelde Triple ze gerust. Het hielp niet echt. Hij wist ook niet wat hem te wachten stond.

Drift en Stinger hadden elkaar. Hij had al heel lang zijn soortgenoot niet gezien. Hij hoorde iets knorren. Het was niet zijn maag, maar die van Drift. Hij moest nootjes zoeken, maar dat ging wel erg moeilijk. Drift wilde altijd persé beukennootjes en nooit iets anders zo eigenwijs was hij. De tweede probleem was dat hij dit gebied niet meer goed kende.

Triple zuchtte.''Drift, zoek die beukennootjes maar, ik en Stinger volgen je.''zei Triple vastberaden. Hij wist dat dit een grote risico was. Hij kon dichtbij een roedel komen of gedood worden door een andere wolf of een ander dier. ''Stinger, houd je maar goed vast.'' Hij voelde hoe Stinger met zijn kleine handjes zijn vacht goed vast pakte. ''Niet zo hard.'' Met die woorden volgde hij Drift en met een snelheid waardoor hij hem niet uit het oog verloor.

'Aahh, als dat de welbekende squirrelwisperer niet is,' zei een wolvin spottend. 'Kunnen jullie voor mij ook wat nootjes rapen?' zei ze daarna sarcastisch. Triple draaide zich naar haar om. Hij keek haar met zijn uitdrukkingloze bloedrode ogen recht in de zeeblauwe ogen van een witte teef. Triple zuchtte. ''Drift, Stinger ga maar weer een boom in. Dit kan misschien heftig worden.'' Drift en Stinger rende de wildernis in. Hij kende de wolven van hier amper maar gelijk spottend reageren als beginzin kan niet goed eindigen. Zijn klauwen maakten zichzelf langer en je zag de punten van zijn lange vlijmscherpe tanden. Maar zijn vacht bleef liggen, hij was niet bang voor deze wolvin.

''Jij bent een wolvin van hier of niet?'' Triple keek omhoog. ''Weet je, het is lang geleden dat ik hier ben geweest. Maar het is nog mooi als toen.'' zei hij terwijl er een neutrale grijns op zijn gezicht verscheen. Triple was nu in zijn slechte mode aangezien hij moest oppassen. Er kwam een duif naast hem tot stilstand die hij zonder dat de duif het doorhad met zijn klauwen doorboorde en tegelijkertijd naar voren gooide. Recht voor de poten van de wolvin.

Toen draaide hij zich om.

'En waar was dat voor nodig?' vroeg ze hem vragend. Triple trok zijn nagels terug en zijn tanden ook. 'Dat? Dat is nodig om te eten.' zei hij terwijl zijn neutrale grijns vervaagde en opeens en serieuze houding aannam. Triple liep richting de witte teef ging liggen maar sprong daarna gelijk weer op en ving een beukennootje. Je hoorde gelijk wat gestommel in de boom. De zwarte reu spuugde het uit en ging weer liggen. 'Ik ben geen nieuwkomer want ik ben hier al is een keer geweest als je goed oplet.' terwijl hij haar weer aankeek met zijn rode ogen.
'Ik ben hier geweest nadat...' stopte hij plotseling midden in de zin. De tijd toen hij pup was was niet al te rooskleurig. De laatste keer toen hij in de Uchiha Clan zat zag hij zijn broertjes en zusjes werden afgemaakt.'Toen mijn broertjes en zusjes werden uitgeroeid. Ik weet niet of je de Uchiha Clan kent? Staat bekend om hun kilheid, wijsheid, en sterkte.'
Hij dacht weer terug aan zijn verleden maar dit keer een paar jaar later. The Tundra Pack, o,o,o The Tundra Pack, zou hij zijn ex-roedel ooit weer zien? Maar hij had nog geen teken gezien van Safrijn of andere Tundra Pack leden. Dus die zijn misschien uitgeroeid door de brand.'Ik was 2 jaar toen ik een pup had aangevallen. Ik werd toen verbannen uit The Tundra Pack dat is ook een roedel. Triple beet de kop eraf van de duif en gooide die naar achter. Hij schoof de duif iets van zich af richting de witte teef. 'Vertel jij is over jou verleden.' zei hij terwijl hij zijn voorpoten kruistte.

'Het zag er niet uit alsof je het wilde opeten, meer alsof je me aan het bedreigen was met een duif,' zei ze, maar met deze woorden liet ze het voor de rest zitten. Ze slaakte een zucht. Het had best kunnen zijn dat hij het alleen maar wilde eten, misschien was ze te snel met conclusies trekken. De reu ving een  beukennootje. Benieuwd keek ze naar wat de reu daarna ging doen. Zou hij serieus de eekhoorns gaan voeren? Dan was het bevestigd, dan leefde hij serieus  samen met eekhoorns. Oh, waar was haar berenleger toch. Het beukennootje werd uitgespuugd. 'Kunnen ze zelf geen noten vangen? vroeg ze. Hadden ze geen instinct, wisten ze niet hoe ze noten moesten rapen? Gekke eekhoorns.
'Als je hier niet woont, ben je nieuwkomer voor mij,' gaf ze als reactie. 'Of oudkomer, ligt er maar net aan hoe lang je hier vorige keer bent verbleven.'  Hij begon te vertellen wanneer hij hier geweest was, maar hij stopte midden in zijn zin. Ze had het  gevoel dathet einde van de zin iets heel persoonlijks was, waar ze eigenlijk geen zin in had, maar aan de andere kant was ze ook wel weer nieuwsgierig. Zou het een zielig verhaal gaan worden? Oh god, als hij maar niet ging huilen. Dan zou ze gewoon wegrennen. Eekhoorns of niet, zo groot was haar interesse nou ook weer niet. Huilen woog sowieso zwaarder. Hij ging door met zijn verhaal, maakte duidelijk wat hij wilde zeggen toen hij zijn zin zo abrupt had afgekapt. Ze had gelijk, er kwam een zielig verhaal aan. Hij huilde in ieder geval niet, dat was tenminste iets. Zijn siblings waren dus aangevallen, vermoord zelfs. Ach, hij wist tenminste wat er met zijn siblings gebeurd was. 'Uchiha Clan? Nooit van gehoord,' beantwoordde ze hem. Killheid, wijsheid en sterkte? Klonk wel als een goede roedel. Maar als deze reu daar uit kwam, was het logisch dat hij ze aanprees, dus de vraag was in hoeverre ze hem moest geloven.
Blijkbaar had de gedachten aan een roedel meer gedachten opgewaaid, want ineens kwam hij met een andere naam. Tundra Pack? No idea.  'Kon je niet iemand van je eigen lengte vinden?' vroeg ze met een grijnsje, niet bepaald meelevend. Maar kom op, die grap moest gewoon gemaakt worden. Het was een inkoppertje. En pup's aanvallen was nou niet bepaald iets om over op te scheppen.
Het was geen mooie dag om een duif te zijn. De kop werd er van afgetrokken, en het werd haar richting op gegooid. Moest zij het eten? Of was het een val? Als zij het moest eten wilde ze het juist laten staan, maar als het een val is wilde ze het weer eten. Moeilijk. Ze besloot het te laten liggen. Na de actie met de duif, vroeg hij naar haar verleden. Haar verleden? 'Ik leefde met een Cactus samen,' zei ze, sowieso dat die wolf er niks van begreep.

'Ik leefde met een Cactus samen.' zei de teef. Triple keek op, geen enkel spoor dat hij haar zou uitlachen. 'Een cactus?' Was het een echte groene cactus met stekels of was er een wolf die Cactus heette?' vroeg hij terwijl er nog steeds geen enkel spoor was van dat hij haar elk moment kon uitlachen. Ze konden hem wel uitlachen maar andere uitlachen deed hij niet. Dat was een regel van de Uchiha Clan.
'Maar voordat we verder gaan op jou verhaal.' zei de reu. Die noot die ik ving werd naar jou gegooid. zei hij. 'Ten tweede ik ben hier lang genoeg geweest om anders terug te keren naar Serigala. Ten derde ik viel dat pupje aan toen ik nog veel jonger was dan hoe ik er nu uit zie.' zei hij terwijl er een wind op kwam en zijn vacht met de wind mee waaide. Het leek, het leek alsof hij één was met de wind. Hij deed zijn ogen dicht. De wind ruisde langs de zwarte reu zijn oren. Hij deed zijn ogen weer open.
Precies op dat moment hoorde je onweer. 'En nu, vertel is jou verhaal over Cactus.' Hij ging liggen in een luisterhouding met zijn poten gekruist. Het begon ook zachtjes te regenen waardoor zijn vacht begon te glinsteren.

'Ten tweede, hoe oud was je toen dan? Was je zelf nog een pup? Want het is een beetje vals om een pup te gaan verbannen omdat het een andere pup aanvalt. Hoort dat niet bij het spelen?' Triple knikte, hij wist dat dat bij het spelen hoorde. Zelf bij de Uchiha Clan werd er nooit gespeeld alleen getraind en als er werd gevochten werd er ook echt gevochten. 'Ik was toen net een jaar toen ik een pup van een 3 maanden aanviel.' zei hij kalmpjes. Triple zag nog de voor zijn poten liggen. Hij keek van de duif naar de witte teef en weer terug. Toen schoof hij het naar haar toe.
'Hoe heet je?' vroeg ze. Triple keek even diep in de ogen van de wolvin. Hij zag geen spoor dat zij zijn naam zou doorvertellen. 'Mijn naam is Triple H van de Uchiha Clan.'(Spreek Triple H Uchiha in het engels uit.) 'Hoe heet jij eigenlijk?'
'Maar om je vraag te beantwoorden: Ik hou gewoon heel veel van cactussen. Cactussap, cactusplanten, heerlijk.' zei ze om zijn vraag te beantwoorden. Triple keek alweer de wolvin diep in de ogen. Hij stond op. 'Kijk, ik weet dat we niet allemaal een rooskleurig verleden hebben. Ik heb je vertelt over mijn verleden die niet al te rooskleurig was. Ik weet dat dat van die Cactus niet waar is. Dus zeg het even, ik weet al dat Cactus een wolf is aangezien een gezelschapsdier niet jou type is.' Hij bleef haar diep in de ogen kijken.