T-Jay onderzocht rustig het gebied. Of naja, rustig kon je het niet noemen. Gedachtes dwaalden door zijn hoofd over zijn verleden, of wat er nog van over was. Hij wilde graag stoppen met de goedzak uithangen. Waarom moest hij altijd zo lief en vriendelijk tegen hem doen, terwijl het niet eens wederzijds was. Hij keek terug naar hoe hij zo was geworden, maar hij wist niet hoe het kwam. Iemand moest hem al het juiste hebben aangeleerd van kleins af aan. Maar wie? Wat is er met hem gebeurd? T-Jay dacht terug aan de nacht na de aanval, waarvan hij zich trouwens ook niks meer herinnerd. Hij werd wakker in een grot met een paar andere wolven. Een healer of zoiets had hem geholpen en zei dat hij tijdens het gevecht een hersenschudding had opgelopen. Toen was hij al zo goed als wat dus er moest daarvoor iets gebeurd zijn. Had hij een heel zorgeloos leventje gehad ofzo? Nee, dat kon niet. Hij had een pup in de sneeuw zien rondlopen, en die pup, dat was hijzelf geweest. T-Jay herinnerde zijn eerste visioen nog precies.

De wolf wist niet wat hij van zijn verleden moest vinden. Had hij een leuke of slechte jeugd en wie had hem alles geleerd en opgevoed? De vragen waar hij waarschijnlijk nooit antwoordt op zou krijgen. Elke dag stelde hij dezelfde vragen, en nog nooit zijn ze beantwoordt.
Hij had afleiding nodig, en snel. Al snel drong een geur zijn neus binnen. Een teef, erg dichtbij, en zo te horen had ze hem ook al geroken. Die afleiding kwam veel sneller dan hij had gedacht. T-Jay hoorde haar stem, maar door de bergen kon je haar niet zien. Uiteindelijk stond hij ineens achter een witte teef. 'Hallo daar. Ik dacht dat je wel zin had in een spelletje.' Zei T-Jay neutraal. Ergens kreeg hij spijt dat hij de woorden had gezegd, maar niks aan te doen. Het was gewoonweg een slechte grap. Voor zover je het een grap kon noemen dan.
Hij rook nu pas dat de teef maar iets jonger was dan hijzelf. 'En wie ben jij?' Vroeg T-Jay. Waarschijnlijk was dit zo'n teef die haar naam niet zou weggeven voordat hij zijn naam zij of voordat hij iets voor haar had gedaan. Of hij schatte alles verkeerd in. Hij moest dan ook niet gelijk oordelen op de buitenkant en gewoon afwachten was ze zou zeggen.

Het viel T-jay op dat de wolvin een relaxte houding aannam wat hij eigenlijk wel begreep. Hij kwam nou niet als een of andere gestoorde wolf aanstormen om iedereen op zijn pad te vermoorden. 'Als jij als eerste telt, vind ik alles best,' Zei het teefje terug. Beter dat ze het grapje begreep. Wie ging er dan ook met een wildvreemde verstoppertje spelen in de bergen? Trouwens, hij was daar veel te oud voor. 'I'm a frail and delicated flower' Zei ze toen. T-Jay keek haar even vragend aan voordat de teef verder ging. 'Lily.'' Sprak de teef toen haar. Nu pas begreep hij het. Lily was dus gelukkig niet zo'n iemand die haar naam verzweeg. Altijd irritant dat soort wolven. Het was eigenlijk de eerste keer dat T-Jay dit dacht. Zo had hij nog nooit gedacht. Hij moest altijd van zichzelf overal het positieve van inzien, maar het voelde goed om eens negatieve gedachtes te hebben. 'Voor wat hoort wat, wat is jouw naam?' Vroeg Lily toen. 'Ik heb geen beschrijving van mijn naam, maar ik heet T-Jay. ' Stelde hij zichzelf voor. 'En wat doe jij in zo'n prachtig rotsig gebied als deze bergen hier? Stenenliefhebber?' Vroeg Lily verder. 'Ik ben gewoonweg dol op stenen en zoek ze elke dag. Soms neem ik stenen mee en koester ze, tot ik ze helaas achter moet laten.' Antwoordde T-Jay dromerig terwijl hij naar een steen op de grond keek. Vervolgens kwam er een grijns op zijn gezicht en keek hij naar Lily, die nu wel zal denken dat hij gestoord was. 'Just kidding. Ik ben uit mijn gebied verjaagd door een bosbrand en verken deze omgeving wat.' Antwoordde hij nu serieus op de vraag. 'En hoe zit het met jouw? Jij komt zeker hier vandaan of niet?' Vroeg hij met lichte nieuwsgierigheid in zijn stem. Hij rook niet de geur van Serigala dus ze zal niet van Serigala zijn. En hopelijk wist Lily ook wat meer over dit gebied te vertellen.

de volgorde in het begin met die relaxte houding en vervolgens die grap maken klopt niet helemaal en moet eigenlijk omgedraaid worden, maar ik ben te lui

T-Jay keek de teef voor hem grijnzend aan terwijl Lily het spelletje met hem meespeelde. 'Ah, dus jij bent zo'n wolf die ons gebied aan het overstromen is. Thanks for that. Maar inderdaad, ik ben van dit gebied, maar ook nog maar drie maanden, daarvoor heb ik vooral rondgetrokken. Maar nu heb ik me hier gevestigd en heb ik zelfs de plaatselijke roedel gejoind' Zei Lily. Het begin klonk een beetje als een grapje, maar T-Jay wist wel wat ze bedoelde. Blijkbaar hadden dus aardig wat wolven het gered om uit Serigala te komen. Het tweede wat Lily zei was ook interessant. 'Plaatselijke roedel? Zou je me daar meer over willen vertellen?'Vroeg T-Jay. 'Maar met jouw onwetendheid heb ik wel een goede voorsprong met verstoppertje spelen. Ik weet alle plekjes.' Ging Lily verder terwijl er weer een grijns op haar gezicht stond. 'Misschien wil je me een korte rondleiding of uitleg geven over die plekken?' Vroeg T-Jay met een grijns. Hij moest nu ook niet teveel van haar verwachten. Het besef dat hij nu wist dat hier een andere roedel was, was eigenlijk al genoeg informatie. Alleen vragen ernaar kon nooit kwaad.