Im going on an adventure! &Rajaion

Onderwerp: Im going on an adventure! &Rajaion wo jul 30, 2014 4:53 am

Het was minder leuk om het gebied te ontdekken zonder het zwarte gevaarte aan zijn zij. Het was zijn eigen schuld geweest. Hij was er sneaky vandoor gegaan zodat hij meer informatie over het gebied kon verkrijgen, om die daarna superieur door te geven aan zijn broer. Hij keek twijfelachtig naar achteren, naar het kasteel dat nu een stipje op de horizon was. Daar had hij zijn broertje alleen achter gelaten. Hij kon nog terug... Maar nee, hij was nu zo ver gekomen, hij zou het afmaken ook! Hij zou dit gebied verkennen en daarna als een expert voor de dag komen.
Het was een mooi zonnige ochtend terwijl Damon daar door de velden liep. Zijn buik werd gekriebeld door het gras. Zijn hele vacht was vochtig door de dauw, maar hij vond het wel verkoelend. Ook al was het nog vroeg, de zon scheen al fel. In een mum van tijd zou het dauw verdampt zijn, en zou hij niet langer meer beschermd zijn tegen de warmte.Hij moest maar eens schaduw gaan vinden. Maar waar? Hij draaide een rondje om zijn eigen as, en merkte op dat alles wel heel ver van hem verwijderd was. Hij stond midden op de open vlakte. Had hij al zo ver gelopen? Hij kon het niet eens meer herinneren. Hij was wel een goede ontdekkingsreiziger zo. Nu moest hij zich maar concentreren op zijn missie; schaduw vinden. Een grijns vormde op zijn gezicht; het was tijd om zijn super speed aan te zetten. Hij probeerde te bepalen welke bomen het minst ver waren, maar uiteindelijk besloot hij dat het helemaal niks uitmaakte. Alles was even ver. En met die laatste gedachten, begon hij te rennen. Hij hield ervan om te rennen. Zijn benen te strekken, de wind door zijn vacht. Zijn voetjes raakte nauwelijks de grond. Zo baande hij zich een weg door het gras. Voor hem was dit echt heel snel, voor een pup was dit ook vrij snel, maar een volwassen wolf kon dit met gemak bijhouden. Het enige wat Damon's probleem was, was zijn lichtvoetigheid. Hij maakte een enorm kabaal tijdens het rennen. Het gras ruiste, takken braken onder zijn gewicht, het was geen verassing dat hij er aan kwam. Hij zag dan ook heel wat prooidieren voor hem wegrennen. Maar hij was niet op jacht, dus het kon hem niks schelen. Hij had zijn doel voor ogen, en dat was het enige wat hem interesseerde. Naarmate hij door bleef rennen. merkte hij dat hij het tempo niet aan kon houden. Zijn snelheid verzwakte, en op het laatst was het nog een simpel drafje. Met een zucht gooide hij zich op de grond onder een grote boom. He made it. Hij ging languit liggen en hijgde zwaar uit. Hij realiseerde zich niet in wat voor zwakke positie hij zich op die manier bevond. Hij was gewend om bescherming te krijgen van het roedel, hij had er nooit alleen voor gestaan. Hij moest nog het instinct krijgen dat hij altijd op zijn hoede moest zijn. Dat hij altijd zijn omgeving de gaten moest houden wat er ook gebeurde.

Onderwerp: Re: Im going on an adventure! &Rajaion wo jul 30, 2014 6:00 am

Moe zijn was altijd iets wat de grote, zwarte reu haatte. Want wie moe was, die moest slapen, en daar had hij nooit zin in. Hij had gewoon veel betere dingen te doen dan slapen. Slapen was voor watjes. Toch kon hij er niks aan doen dat hij ooit wel een keer moest slapen. Rajaion was nu al een tijdje op een redelijk tempo aan het lopen, en dat eiste zijn tol. Toen hij eenmaal aan een paar bomen met wat struiken kwam, aarzelde hij niet echt. Hij kroop tussen de blaadjes en takken door, en rolde zijn lichaam op om een tukje te doen.

Roffelende poten en daarna een plof. Plus zwaar gehijg. Het haalde hem allemaal uit zijn welverdiende middagslaapje. Rajaion zuchtte even onhoorbaar, en sloop toen zo stil mogelijk vooruit, tot hij door de blaadjes heen een pup zag liggen. Het geval had zich blijkbaar te pletter gerend ofzo. De reu wrong zijn lichaam van onder de struiken, met het nodige lawaai. "Kun je niet ergens anders sterven en mij rustig laten slapen?" Bromde hij lichtjes geïrriteerd. Die pups van tegenwoordig.

Onderwerp: Re: Im going on an adventure! &Rajaion do jul 31, 2014 1:54 am

Het ging allemaal goed, tot de struiken achter hem begonnen te ritselen. Hier had hij niet op gerekend, en dat bracht een figuurlijke hartaanval met zich mee. Hij sprong met alle vier de benen in de lucht, wat knap was omdat hij net nog had gelegen, en draaide zich met een ruk om. Zijn hart maakte overuren, hij kon zich niet herinneren dat hij ooit zo hard had geschrokken.
'Kun je niet ergens anders sterven en mij rustig laten slapen' werd er naar hem toe gebromd. Het duurde even voordat de pup zich herstelde, voor hij zichzelf weer helemaal onder controle had. 'Na die hartaanval die je me net bezorgd hebt, was ik hier bijna echt gestorven. Dan moest dat wel hier, want het was door jouw toedoen,' zei hij zacht, hij had zijn stem nog niet helemaal teruggevonden.
Damon's zintuigen begonnen hun werk te doen, en hij kwam erachter dat hij deze geur kende. Zijn hersenen maakte zich ook nuttig, en probeerde erachter te komen wie de reu was. Hij kon de reu onmogelijk kennen van vroeger, voordat hij naar Avarice was gekomen, dan had hij hem wel herkend. Hij moest hem dus zijn tegengekomen in dit gebied. Nou, de reu leek hem niet wit, en al helemaal geen teef, dus de wolvin bij de heuvel was afgeschreven. Dan bleef alleen het gevecht nog over bij het kasteel. En dat deed het belletje rinkelen. Dit was die reu die er later aankwam. Die Triple had aangevallen, en Killa had geholpen. 'Jij was bij het gevecht,' gooide hij er uit voordat hij er erg in had. De reu zou hem niet herkennen, Damon had hoog in het kasteel gezeten. Hij was een pottenkijker geweest. Hoe kon hij dit aan hem uitleggen? 'Dat gevecht bij het kasteel. Ik was er ook voordat ik in veiligheid werd gebracht, maar ik heb het gevecht wel nog gezien,' stamelde hij. Waarschijnlijk zou het de reu helemaal niet interesseren, maar toch had Damon het gevoel dat hij zichzelf moest uitleggen. 'Het was wel interessant om te zien,' maakte hij zijn verhaal af. Het laatste had hij er misschien beter niet bij kunnen zeggen, maar het was de waarheid. Het gevecht wás interessant geweest. Hij was nu wel een paar aanvalstechnieken rijker. Damon herinnerde zich ook de manier waarop de reu had gelopen, en dat hij had gedacht dat het een hoge piet was. Hij vroeg zich af of zijn vermoedens waar waren. Zou de reu hem nu een lafaard vinden omdat hij van een afstandje had gekeken, in plaats van te vechten? Hij hoopte van niet. Hij wilde alles behalve een lafaard zijn.

Onderwerp: Re: Im going on an adventure! &Rajaion do jul 31, 2014 5:08 am

De reactie van de pup op zijn verschijning was gewoonweg geniaal. Het dingetje sprong met alle vier z'n poten ineens van de grond, waarna hij zich bliksemsnel omdraaide. De blik van pure angst was in zijn ogen te zien. Het was misschien een tikkeltje sadistisch, maar het amuseerde Rajaion wel. De pup had het immers verdiend. Moest ie maar stil wezen. Blijkbaar was hij ook nog redelijk bijdehand, toen hij over zijn eerste schrik heen gekomen was. 'Na die hartaanval die je me net bezorgd hebt, was ik hier bijna echt gestorven. Dan moest dat wel hier, want het was door jouw toedoen,' Zei de pup zachtjes. Rajaion snoof en grinnikte toen duister. "Pas maar op, of ik overweeg het om je alsnog te laten sterven, dan kan ik weer op mijn gemak gaan slapen", Gromde hij zachtjes, maar daarom niet minder dreigend, al meende hij het natuurlijk niet. Een pup zomaar aanvallen, nee, dat zou hij niet doen. Tenzij die hem een reden gaf ofcourse.

'Jij was bij het gevecht,' Gooide de pup er plots uit. Verward keek de zwarte reu hem aan. Gevecht? Wèlk gevecht? In godsnaam, hij had honderden gevechten gevochten in zijn leven. 'Dat gevecht bij het kasteel. Ik was er ook voordat ik in veiligheid werd gebracht, maar ik heb het gevecht wel nog gezien,' Verduidelijkte de pup toen. Toen herinnerde hij het zich weer. Nog niet eens zo lang geleden, het gevecht met Triple, waarin hij Killa te hulp was geschoten. Hij had niet geweten dat er daar een pup aanwezig was. 'Het was wel interessant om te zien,' Eindigde de pup zijn verhaal. "Vind je? Ik vond het nauwelijks interessant om te doen, laat staan dat ik naar zoiets saai had moeten kijken", Bromde hij, duidelijk weer geërgerd om de gebeurtenis. "Trouwens, ik hoop dat je beseft dat wolven bespioneren niet altijd zo'n goed plan is, kleintje", Zei hij toen scherp. Wie weet wat er kon gebeuren als hij dat meer zou gaan doen. Wat een roekeloos gedoe zeg. Die pups van tegenwoordig.

Onderwerp: Re: Im going on an adventure! &Rajaion vr aug 08, 2014 1:44 am

Toen Damon het had over zijn bijna hartaanval, keek de grote zwarte wolf niet al te blij, hij gromde zelfs. Damon had niet door dat het nep was. Was hij te brutaal geweest? Normaal kon het hem niks schelen als hij te brutaal was, hij was de zoon van de Alfa, hij kon alles maken, maar de situatie is nu helemaal veranderd. Hij was hier niemand, hij had nu niet de perks of being the Alfa son. Desalniettemin hield hij zijn houding hetzelfde. 'Mij laten vermoorden? Zie je niet hoe sterk ik ben!' zei hij met een grijnsje. Zelfs hij wist dat hij er uit zag als een klein scharminkel. Het was niet echt bedoeld. 'Maar nee hoor, ik zal me gedragen. Een hartaanval is wel genoeg voor een dag. Het is niet bepaald mijn hobby.'
Toen kleine Damon het over het gevecht begon te hebben, was de reu verbaasd, hij kon zeker al zijn gevechten niet meer uit elkaar houden. Gelijk vormde er allerlei scenario's in Damon's hoofd, met de zwarte reu in de hoofdrol. Hij had vast al heel wat gevechten gehad, en waarschijnlijk allemaal gewonnen. Moest wel, met die grootte en die spieren. Er waren niet veel reuen in zijn roedel geweest die zo groot waren. Met zijn vader als uitzondering natuurlijk, zijn vader was de grootste reu van allemaal! Maar toen hij zei dat hij het een saai gevecht vond, keek Damon al helemaal verwonderd. 'Dat gevecht saai? Maar het ging van boem, en bam! Daar een klap, en daar een klap! En er vloeide bloed, en je had gewonnen! Hoe kan dat saai zijn!' gooide hij er uit. Voor hem was het onwijs spectaculair geweest. Zoveel gevechten had hij nog niet gezien in zijn korte leven. Laat staan dat hij er mee te maken had. Nu had hij in het heetst van de strijd gestaan! '"Trouwens, ik hoop dat je beseft dat wolven bespioneren niet altijd zo'n goed plan is, kleintje" werd hem het advies gegeven. 'Maar ik spioneerde niet echt, om mij heen gebeurde het gevecht. Ik probeerde de teef en de reu uit mijn gebied te jagen, want het kasteel heb ik geclaimd, maar dat lukte niet echt. De reu was terecht bang, die wilde weglopen, maar de teef niet. Die wilde mij als tussendoortje. Ze zou waarschijnlijk haar tanden stoken met mijn botten. Echt zo! Ze zei zelfs dat ze geen verschil zag tussen pup en volwassenen, iedereen mocht dood. En toen wilde de reu mij beschermen, en ontstond een gevecht. Ik werd in veiligheid gebracht, terwijl ik sowieso mijn steentje had kunnen bijdragen, en vanaf daar had ik de rest bekeken.'

Gesponsorde inhoud PROFIEL KARAKTER

» Rajaion
» You better f'cking come see me. [Huiltopic Rajaion/Bolt]

Im going on an adventure! &Rajaion

Im going on an adventure! &Rajaion

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen