Ze zuchtte diep en keek omhoog naar het grote oude kasteel dat voor het grootste gedeelte in puin lag, je zag ook niet meer dat het een kasteel was eigenlijk, het kon namelijk ook een oud vervallen huisje zijn geweest. Maiya wist alleen wel dat het een kasteel was, dit gebied was een tijd haar thuis geweest en dit was haar toen verteld door Duncan. Ze knipperde even en elke gedachte aan Duncan die bij haar op kwam aan de kant. Ze moest zich nu niet emotioneel gaan voelen want iedereen die haar ook maar een beetje kende wist dat dat dan niet goed zou komen. Het was niet zo dat ze spijt had van wat ze had gedaan, dat zeker niet, maar ze had wel haar ex-partner vermoord en hij was de enige van wie ze ooit gehouden had. Ze hield ook van haar pups, maar dat was natuurlijk een ander soort liefde. Ze dwong zichzelf ook niet meer aan haar pluizebollen te denken, want ook dat was een gevoelig onderwerp bij haar. Ze legde haar witte oren in haar nek neer en beklom de ruïnes van het oude kasteel. Voordat ze gedwongen naar dit gebied had moeten vluchten wilde ze zich bij Bloody Revence aansluiten, iets dat een beetje mis was gegaan. Ze had geprobeerd de andere roedelleden te vinden maar kon ze niet vinden en het vuur bleek toch wat erger te zijn dan gedacht, het had nu zelfs heel serigala in as gelegd. Renier was had ze nog kunnen vinden en daarvan wist ze dat hij veilig was aangekomen Avarice, al zouden ze hier niet bepaalt veilig zijn. Ze hoorde dat Bloody Revence nu ook in Avarice bleek te zijn dus kon ze misschien nog wel een kans krijgen om zichzelf bij de roedel te voegen. Ze had nu zelfs een nieuwe reden erbij om zichzelf bij de roedel te voegen, het zou haar ook wat veiligheid kunnen bieden, aangezien ze in dit gebied een verdoemde ziel was in haar eentje. Ze durfde toe te geven dat een beetje bescherming wel handig was in haar positie. Ze kon bovendien Bloody Revence helpen met haar kennis in dit gebied en vooral over The Aeron. The Aeron zou haar daarom nog wel meer zullen haten maar het kon toch al bijna niet meer erger dan dit. Ze volgde het geurspoor van Bolt, aangezien ze het risico om te huilen te groot vond, als The Aeron haar zou horen dan was ze er namelijk geweest. Ze had al ergens verderop zijn geur gevonden en was nu een beetje aan het speuren geweest. Het duurde niet heel lang voordat ze de witte reu aantrof bij de ruïnes. Ze kwam op een rustige tred op hem af en bleef op een redelijk afstand van hem vandaan staan. "Hey, remember me?" Vroeg ze de witte reu met de rode ogen met een kalme stem al was het misschien wel ergens aan haar te zien dat ze wat zenuwachtig was, al was dit slecht een klein beetje zo. Ze had ook alle reden om dat ze zijn, en dat zou hij ook moeten toegeven als hij wist in welke problemen ze zich verkeerde. Haar omgeving hield Maiya goed in de gaten. "Is there still a chance for me to join your pack?" Vroeg ze nu waarnaar ze haar kop een tikje scheef hield. Ze hoopte dat hij niet teveel vragen zou stellen over wat er de vorige keer was gebeurt nadat ze elkaar gesproken hadden, waarom ze niet meer was komen opdagen...

(&Bolt)

Bolt lag te slapen wanneer ze bij hem aankwam maar wanneer ze begon te praten deed hij zijn ogen wel open en keek hij haar aan, hij lag dus niet zo diep te slapen. Dan was je ook niet echt heel slim, als je op klaarlichte dag ergens op een plek als deze ging slapen. Hij lag op zich nog wel redelijk beschut aangezien hij zich in een kamer bevond, tenminste, wat er nog van over was dan. Echte kamers waren er niet meer waarbij er niet een groot stuk muur of dak ontbrak. Hij kwam al overeind en draaide zijn lichaam ook naar haar toe. ‘Kans genoeg. Maar waarom zouden we je er een moeten aanbieden?’ Vroeg hij met zekerheid aan haar. Ze keek even kort om zich heen, ergens vooral om de omgeving te checken op leden van The Aeron. "I can be quit useful," Zei ze toen een klein beetje afwezig waarnaar ze hem weer in zijn rode ogen aankeek. ‘Waarom stink je naar die rothonden?’ Vroeg hij haar nu ineens. Maiya fronsde en keek hem wat verward aan. Hoe bedoelde hij, welke rothonden? Ze bracht nu haar neus naar haar borst en rook even om misschien een beetje te snappen wat hij bedoelde. Zelf lette ze natuurlijk niet meer op hoe ze nou eigenlijk rook, aan je eigen geur raak je uiteindelijk wel gewend. Ze realiseerde zich nu dat de roedelgeur van The Aeron nog lichtjes in haar vacht zat. "Ah, die geur blijft ook lang hangen." mompelde ze nu zachtjes waarnaar ze zich weer op de witte reu richtte. Ze keek hem nu met een serieuze blik in haar ogen aan. "Je kunt me geloven of niet maar The Aeron en ik zijn geen groede vrienden." Zei ze nu waarbij ze de nadruk legde op 'geen'. Het waar, of hij dat wilde geloven was aan hem, dit was zelfs nog een beetje zacht uitgedrukt. Ergens zou ze het ook niet erg vinden als hij dat niet deed en haar van haar leven zou ontdoen want dat zou haar een langzame en pijnlijke dood van The Aeron schelen. Natuurlijk wilde ze het liefst wel gewoon toegelaten worden, want dat was tenslotte waarvoor ze hier was. "Daar kan ik jullie trouwens nog wel mee van pas zijn." Zei ze nu terwijl ze een grijnsje liet zijn. "Ik ken hun gewoontes en weet hun zwakke plekken," Zei ze erachter aan. Ze was voor kort zelfs de alfa geweest wanneer ze de partner van Duncan was, dus ja, ze kende de roedel goed. "Bovendien heb ik jullie al een ergens mee geholpen." Zei ze nu wat zachter achteraan. Ze had haar ex-partner vermoord, degene die al vele jaren de alfa van The Aeron was en hij was zeker geen slechte leider. Waarschijnlijk was Bloody Revence met Duncan als leider van The Aeron ook echt kansloos geweest. Er was een zekere haat in haar ogen te zien wanneer ze sprak over de roedel en deze werd bij haar laatste zin nog even aangewakkerd...

’Hoe?’ Had hij gevraagd nadat ze het vertelde dat ze nog best nuttig kon zijn. Hier had Maiya niet meer op gereageerd, hij had haar tenslotte gevraagd waarom ze naar die 'rothonden' rook voordat Maiya aanstalten had gemaakt zijn vraag te beantwoorden. Ze had al die tijd ook niet doorgehad dat ze nog onder de geur zat van The Aeron, want daar lette ze ook helemaal niet op. De geur was niet heel sterk meer want ze had de roedel al een tijdje geleden verlaten, een jaar en 6 maanden geleden ongeveer. Ze was dan natuurlijk wel dat partner geweest van hun leider, dus het was ook niet zo dat de roedelgeur in haar vacht erg licht was geweest. Ze had vaak genoeg tegen Duncan aan gelegen waardoor die geur wel goed overgenomen had. ‘Wel?’ Had hij gebromd wanneer Maiya haar bek al open wilde trekken om hem een uitleg te geven. Om hem te vertellen dat ze niet zulke hele goede vrienden was met The Aeron was dus nogal zacht uitgedrukt was. ‘En het bewijs daarvoor? Wie weet ben je wel door hun gestuurd?’ Vroeg hij daarnaar maar ook deze vraag negeerde Maiya. Ze ging er niet op in. Ze ging gewoon verder met haar uitleg, en hier kwam dan ook een reden waarom ze goed van pas kon komen. Zij had lang genoeg in de roedel gezeten om alle gewoontes en tactieken van hun te weten. Ze zag een grijns op het gezicht van de witte reu komen en zelf trok ze ook een grijns. Ergens vond ze het ook wel leuk om zo The Aeron dwars te kunnen zitten, door de roedel die hun thuisland binnendrong te helpen door middel van het verklappen van hun geheimen. ‘Dat is om het zwak uit te drukken erg goed voor Sprak hij waarnaar Maiya kort knikte. "Zeker," Zei ze met een grijns terug en zeker van haar zaak. Dat was namelijk vaak het probleem bij roedels, The Aeron was hun altijd een stap voor, ze waren slim en je kon hun acties dan ook niet verwachten. Maar liet Maiya dat nou eens wel kunnen, The Aeron had een andere denkwijze, een die Maiya van ze had overgenomen. ‘Je mag het altijd delen hoor, ik hou je niet tegen.’ Sprak hij nu, iets waar Maiya dan minder graag antwoord op gaf. Ze zuchtte eventjes diep waarnaar ze hem in de ogen aankeek. "Ik heb zeg maar hun voormalige leider vermoord." Zei ze nu waarbij ze er niet aan probeerde te denken zodat het makkelijker haar bek uit vloog dan het anders zou doen. Ze grijnsde nu opnieuw. "And believe me, if he was stil alive right now, you would all be dead already, and so do I." Zei ze nu gemeend tegen hem. Duncan was de meeste slimme persoon die ze ooit had ontmoet, nu moest ze toegeven dat dat er ook niet veel waren, maar Duncan was erg slim. Onder zijn leider had The Aeron nog nooit een tegenslag verloren, nog nooit had een roedel ook een dag kunnen overleven in zijn gebied. Haar had hij alleen niet zien aankomen, misschien kwam dat puur omdat ze allebei veel van elkaar hadden gehouden en hij niet had verwacht dat Maiya het kon veroorloven om het te vermoorden, wel dus, want hij was dood nu. "Ik weet niet wie er nu de leiding heeft, ik gok op zijn zoon." Zei ze er nu achteraan want ze had ook werkelijk geen idee wie er de leiding had op het moment. Ze wist dat het om bloedrecht ging en Navain was zijn zoon en volgens haar ook de enige met Duncan's bloed. Ze had natuurlijk haar eigen pups maar daarvan dacht ze niet dat die het in zich hadden om ook maar een slechte roedel te joinen. "Als hij wel de roedel leid hebben we ook nog een voordeel, aangezien hij niet de meest geliefde is daar in de roedel." Zei ze er nog bij waarbij ze kort haar kop scheef hield. Was dit overtuigend genoeg?

Hij moest kort lachen nadat ze vertelde over dat als Duncan nog de leider van The Aeron was geweest hun al lang dood waren geweest. Maiya keek hem even bloedserieus aan, dacht hij dat ze een grapje maakte ofzo? Want dan moest ze hem teleurstellen, dat was ze namelijk niet. ‘That’s where you are wrong. You don’t know about our tactics so I wouldn’t say that he would beat us so fast.’ Sprak hij tegen haar. Maiya zuchtte kort waarbij ze met haar kop zachtjes schudde. Hij had ergens wel gelijk, ze wist hun tactieken natuurlijk nog niet, maar ze wist wel die van The Aeron en die waren geweldig goed soms, of eigenlijk Duncan's tactieken. Nu bleek The Aeron zich nog een beetje te verschuilen, wat misschien wel wat onzekerheid kon betekenen. Ze besloot er maar niet verder op in te gaan. Duncan was dood, hij vormde geen gevaar meer. Ze had bovendien totaal geen zin om te discuseieren over haar overleden ex-partner. "Whatever, he is dead now so I'll guess we'd never know." Zei ze nu wat zuchtend waarnaar ze hem weer aankeek. Ze had nu toch de neiging om hem toch even met zijn neus in de feiten te drukken met dat hij dan toch wel even iets slimmer moest zijn dan dit, mocht hij The Aeron willen verslaan. De manier waarop hij naar The Aeron keek was namelijk precies zoals zij dat zouden willen. Ze had hier alleen nog vaak genoeg de kans op, ze had namelijk niet het idee dat er erg snel gevochten zou worden. ‘Dus ook jouw zoon?’ Vroeg hij nadat ze hem vertelde dat ze dacht dat zijn zoon de leiding had. Ze keek hem nu wat verward aan. "Nee, niet mijn zoon." Zei ze nu wat zachtjes, hiermee verraadde ze alleen wel dat ze een zoon had, twee zelfs. Nog een geheim van haar die de lucht in ging, iets waarover ze het niet wilde hebben. "Mijn pups zijn daar niet geboren, in The Aeron." Zei ze nu terwijl ze kort naar de grond staarde. Duncan had wel meerdere nestjes gehad, niet alleen die van haar. Navain was alleen wel de enige pup die hij nog in de roedel had zitten, dus gokte ze dat hij hun leider wel zou zijn geworden. ‘Grappig dat je van mij verwacht dat ik dit alles zo maar geloof. Waar zijn je bewijzen?’ Zei hij nu waarbij Maiya hem weer in de ogen aankeek. Ze fronsde eventjes. Hoe kon ze dit nu bewijzen? "Ik heb niet echt bewijzen, denk ik. Je kan het iemand uit The Aeron vragen, al lijkt dat me ook niet zo'n goed idee." Zei ze nu terug. Ze keek even kort nadenkend naar de grond. "They hate me for killing they're leader and they would really want to kill me, so I think it's better to stay hidden from them for a while." Zei ze nu zuchtend terwijl ze nog steeds zocht naar iets anders dat het kon bewijzen. "Renier, als je me echt niet geloofd vraag je het maar aan hem, hij was er zelfs bij." Hij was met haar mee gegaan om haar te helpen. Zij wist dat ze het niet alleen zou kunnen en het was al erg moeilijk met z'n tweeën. Ze hadden alleen het geluk dat Duncan niet geloofde dat Maiya is staat was hem te vermoorden, deze keer had hij haar onderschat...

De witte reu leek het er allemaal niet mee eens te zijn met wat ze te vertellen had. Maiya onderschatte Bloody Revence niet, zeker niet, als ze dit goed zouden aanpakken geloofde ze er ook wel in dat Bloody Revence in een gevecht zou winnen, maar dan moesten ze wel slim zijn, slimmer dan The Aeron. Zelf had ze zelfs wel wat ideeën waarmee Bloody Revence ze in kon maken, daar had ze al wel over zitten nadenken. ‘We’ll see when we are facing them in battle.’ Zei hij en Maiya besloot om hier enkel bij te knikken. Bolt fronsde wanneer ze hem vertelde dat het niet haar zoon was. Tuurlijk wist ze niet zeker of het Duncan's zoon was, ze had alleen geruchten gehoord over een jonge leider, Navain was redelijk jong en hij had het recht. Dat het haar eigen zoon was, daar had ze nog geen idee van. ‘Welke naam draagt hij die zich alfa van dat zootje noemt?’ Vroeg hij haar nu en keek Bolt nu ook weer in de ogen aan. "Navain," Zei ze nu kort terwijl ze hem aandachtig aankeek. Ze wist niet waarom maar ze voelde een enige angst dat hij wist hoe de alfa heette en het niet Navain zou zijn. Waarom ze bang was dat de naam Drake of Mokey uit de mond van de witte reu zou komen wist ze niet. Dat was namelijk niet mogelijk, ze had al aangenomen wat haar zoons verdronken waren in de overstroming. Natuurlijk was de kans dat ze het overleefd hadden er ook maar Maiya had dit idee al buitengesloten. Van Abby wist ze nu ook al niet meer of die leefde en ze wilde het ook allemaal niet meer weten. Diep van binnen hoopte ze misschien zelfs wel dat ze waren gestorven, dan hoefde ze niet meer elke dag te leven met het feit dat ze een vreselijk moeder was. ‘Renier hm? Die heeft toevallig geen zin om zich bij ons aan te sluiten zeker?’ Vroeg hij haar nu. Maiya liet haar kop wat scheef hangen en keek hem fronsend aan. "Geen idee," Zei ze nu terwijl ze haar schouders ophaalde. Ergens vond ze het idee wel leuk klinken, bovendien was Renier ook erg goed in vechten en hij kende The Aeron ook goed genoeg, dus hij zou ook handig zijn in het neerhalen van The Aeron. "Ik zal het hem eens vragen," Zei ze er grijnzend achteraan. ‘Ik neem aan dat je niemand hebt gevonden in de brand?’ Vroeg hij aan haar waarbij Maiya kort met haar kop schudde. Hij herinnerde dat dus toch wel. "Het vuur werd te groot," Zei ze nu kalmpjes..

Nadat ze hem de naam vertelde van wie zij dacht dat die The Aeron leidde stond Bolt op en er was een wat gevaarlijke glinstering in zijn ogen. Iets waarbij Maiya zich ineens heel ongemakkelijk bij voelde en misschien zelfs een beetje angstig. Waarom ze de angst voelde dat hij de naam van een van haar zoons zou noemen wist ze niet, maar deze werd nog weer wat sterker wanneer hij zijn keel schraapte. Haar pups hadden een recht op het leiderschap doordat ze Duncans bloed in zich hadden, al had Maiya nooit het idee gehad dat er ook maar een beetje kwaad in haar pups zat. ‘Fout. De jonge wolf die zich tot alfa heeft uitgeroepen van The Aeron draagt de naam Drake, en niet Navain.’ Sprak hij en keek haar recht in de ogen aan. Kort bleef Maiya hem met een lege blik in de ogen aankijken waarnaar ze haar oren in haar nek legde, wat wel duidelijk maakte dat ze het nieuws niet erg leuk vond. Ze verbrak al snel oogcontact met de reu en slikte kort. Ze voelde heel veel verdriet maar ook woede opborrelen en ze moest nu echt uitkijken om geen stomme dingen te gaan zeggen. Maiya kende zichzelf goed genoeg om te weten dat ze nogal kon doordraaien wanneer haar emoties te overmacht kregen, ze probeerde daarom ook hard om er tegen te vechten. ”Hmmm..” Mompelde ze zachtjes waarnaar ze toch Bolt weer aankeek, ondanks dat dat maakte dat ze zich nog ongemakkelijker voelde op het moment. Ze probeerde gewoon normaal te kijken maar het was toch wel te zien dat het haar wat deed. Natuurlijk, het was logies voor een moederwolf om het niet leuk te vinden wanneer haar pup en een vijandige roedel zat, vooral niet wanneer diezelfde roedel haar ook veel leed had gezorgd. Ze wilde hem vragen of hij dat wel zeker wist al was dat misschien wel erg logies, waar zou hij anders haar zoon zijn naam van moeten kennen en het was ook niet onmogelijk. ”Dan is het wel mijn zoon.” Zei ze met een lichte vorm van woede in haar stem, niet naar haar zoon uit maar puur naar de roedel. Ze klemde haar kaken op elkaar terwijl ze langzaam gek werd van de vragen in haar kop. Ze had niet verwacht dat Drake hun leider zou zijn en nu voegde ze zich bij de tegenoverstaande roedel wat ook betekende dat ze op een dag tegen hem zou moeten vechten. Ze zou Drake nooit kunnen vermoorden en ze zou het ook nooit toestaan als iemand anders hem zou vermoorden, terwijl er hoe dan ook een gevecht zou komen waarin de kans bestond dat hij gedood zou worden. Ze voelde hoe ze gewoon alweer helemaal gek aan het worden was en ze moest nu echt stoppen met denken om niet te willen flippen. ‘Vraag het hem. Laat hem mij roepen als hij een antwoord weet.’ Zei Bolt nadat ze hem over Renier vertelde. Ze knikte kort, niet echt meer in the mood om erg spraakzaam te zijn. Ze was namelijk ook druk bezig met het beheersen van zichzelf omdat ze voelde dat ze elk moment deze controle kon verliezen. 'Je mag je nu een lid noemen van Bloody Revenge.' Sprak hij waarbij Maiya weer even moest grijnzen. ”I won’t let you down,” Zei ze grijnzend terug tegen hem terwijl ze nu ook opstond. Ze meende het, ze zou erg nuttig zijn bij het verzinnen van een manier om The Aeron neer te kunnen halen, dan moest ze alleen wel eerst haar eigen zaakjes even afhandelen. Ze had al bedacht dat ze hoe dan ook zou proberen bij Drake te komen en hem misschien te kunnen overhalen. Dat zou niet makkelijk worden, zeker niet wanneer The Aeron zou weten dat ze in het gebied was. Ze hoopte alleen niet dat Drake ook een haat aan haar had gekregen en haar de dood toe wenste aangezien The Aeron dat wel deed...