Rennen! Harder! Die gedachtes dwaalde al een tijd door Amatariseu's kop.
De droge grond van het veld knisperde onder haar poten en de wind streek door haar vacht. Al een tijdje rende ze rond, op zoek naar Scarleg, en naar Bageera en Timber. De hete zon brandde al een lange tijd op haar rug, en om de seconde moest ze even uithijgen. 'Oh, waar zijn jullie toch,' murmelde ze wanhopig. Ze was tijdens de jacht van het pad af geraakt, en hier in het veld zouden ze elkaar altijd ontmoeten als er iets mis was. Al een lange tijd dacht Amatariseu dat er wat mis was: Bageera was vaak afwezig, en sprak nog weinig over hun loyaliteit. Was hij van roedel verwisseld?
Plotseling zag ze een schaduw. 'Hallo?'

'Hallo?' Bageera zag een witte teef naar hem kijken, Amatariseu was het. Bageera liep naar haar toe en zei 'Hii, zus. Ik moet je iets vertellen, het is zwaar voor ons allebei. Maar ik heb een roedel gevonden, ik heb me aangemeld en ze hebben mij geaccepteerd. De roedel heet The Aeron, ze zitten hier vlak bij, dus we kunnen elkaar heel vaak zien'. Bageera hoorde in de verte gehuil van zijn roedel, het was een lid, hij kon zo niet horen wie het was. Hij keek met zijn lieve zwarte oogjes naar zijn zus en zei 'M'n roedel roept me, ik moet gaan, hier scheiden onze wegen. Sorry zus, je blijft altijd mijn zus. Ik zal je nooit vergeten. Ik hou van je'. Hij gaf zijn zus een dikke knuffel en een lik en rende naar zijn roedel terug.

Amatariseu's borst stond in vlammen. De Aeron, de roedel die haar had afgewezen. Die slechte roedel die gewoon er van uitging dat dit land van hun was. Amatariseu jankte toen ze haar broertje zag verdwijnen. Haar broertje.. wat moesten Timber wel niet denken nu? De hete zon blakerde haar rug nog steeds, en voor het eerst na hun ontmoeting, werd Amatariseu goed kwaad.
'Verader!' Schreeuwde ze hem achterna. 'Denk maar niet dat je zomaar vlucht! Als die Duister Roedel van je je mocht verwijderen, dan kom ik je wel vermoorden! En denk maar niet dat er ooit een vriendschap is geweest!' Het huilen werd haar de baas, en ze zakte neer op de hete grond... alleen...

(Beste Bageera, in het echt vind ik je gewoon nog lief hoor! XD)

(lieve Amatariseu, ik snap dat je me in het echt gewoon lief vind hoor, je doet in het topic gemeen tegen me. Ik hou ook van jou hoor)

'Verader!' Hoorde Bageera zijn zus roepen toen hij weg rende, hij stond stil en keek naar zijn zus die nu echt kwaad werd. 'Denk maar niet dat je zomaar vlucht! Als die Duister Roedel van je je mocht verwijderen, dan kom ik je wel vermoorden! En denk maar niet dat er ooit een vriendschap is geweest!'. Hij rende terug naar zijn zus, en werd nu ook kwaad en zei Verrader, wat denk je wel. Als ik uit de roedel ben en ik kom je tegen, maak ik je af. En trouwens ik heb een familie gevonden, veel beter als jou. Jij bent mijn vriendin niet meer, ik heb je gewist uit mijn verleden. JIj bestaat niet meer voor mij'. Hij was echt kwaad en rende terug en riep nog 'Ik ga mijn vrienden halen, en dan maken we je af' Hij stond stil zodat zijn zus hem nig kon zien en begon te huilen, met tranen. Wat er nu was gebeurd, hij wou dat hij nooit bij de roedel was gegaan, dan hield zijn zus nog van hem. HIj keek op en keek boos naar zijn zus, daarna rende hij weg. Met de gedachte aan zijn familie. HIj baalde van wat er was gebeurd maar hij kon nu niet meer terug.

Amatariseu legde haar kop op haar poten. Pff, hij haar afmaken? Een pup zou nooit kunnen winnen van een halfvolwassen teef! En.. waren zij, Timber en Scarleg dan nooit familie voor hem geweest.
En waarom noemde hij haar een verrader? Hij was diegene die The Rising Heroes in de steek liet! Ze grauwde. Wou hij haar echt dood hebben? Plotseling werd het kouder, en het begon te regenen. Amatariseu jankte van woede, en rende weg.

Ze zou Timber zoeken, dan was Scarleg vast bij haar. Ze zou haar zus vertellen dat Bageera niet meer bestond, alleen een demonische zwarte pup die zichzelf had aangesloten bij die vreselijke Aeron.
Maar nu kon dat niet, want Amatariseu rende diep droevig door de velden. Die slechte wolven zouden haar nooit vinden. Ze wist even niet wat ze moest toen. Huilend drukte ze zich tegen het gras, ergens achter een heuvel. 'Hij heeft nooit van ons gehouden!' murmelde ze. Ze dacht aan de avonturen die ze met het kleine wolfje had beleefd, in Wolf Story of hier... maar had hij hen ooit dierbaar gevonden? Ze jankte... maar ze was alleen.

Bageera besefte wat hij had gedaan, en rende terug om sorry te zeggen tegen zijn zus, hij jankte terwijl hij zijn zus zocht. Hij had zijn woorden niet gemeend, hij zei ze zonder erbij na de denken. HIj zal altijd van zijn zus houden, Hij keek rond en zei 'Amatariseu, waar ben je, ik hou van je. Altijd dat zal nooit veranderen. Wat ik heb gezegd meende ik niet. Kom terug'. Hij ging in het gras liggen en begon hard te huilen, en murmelde 'Ze houden niet meer van me, ze haten me nu voor altijd. Ik heb mijn familie in de steek gelaten en me aangesloten bij een groep slechte wolven. DAt is mijn grootste vergissing ooit, dat zullen ze nooit kunnen begrijpen'. Hij legde zijn kopje op zijn poten en huilde verder.

Ergens in een zacht bed van gras lag Amatariseu te slapen. Na de heftige ontmoeting met haar broertje had ze nagedacht, en zichzelf in slaap gehuild. Het regende nog steeds, maar veel harder nu. Opeens werd Amatariseu wakker. Ze zocht moe om zich heen of ze Bageera ergens zag. Toen werd ze herinnerd wat er net was gebeurd. Moest ze misschien toch haar excuses aanbieden?
'Nee!' zei ze tegen zichzelf. Ze draaide haar kop. Amatariseu had een slimme en dappere aart, maar ze was een soort van te koppig om sorry te zeggen.

Toen ze haar huilende broertje vond zei ze met gesloten ogen: 'Het spijt me dat ik zo kwaad was, maar ik wil niet dat onze wegen scheiden...'

'Het spijt me dat ik zo kwaad was, maar ik wil niet dat onze wegen scheiden...'. Bageera tilde zijn kop op en keek zijn zus aan. De pup stond op en zei 'Het spijt mij ook, onze wegen scheiden nooit. We kunnen een plek afspreken waar we elkaar elke dag zien, En ik wil jou echt nooit van mij leven dood hebben. Ik hou te veel van jou, ik was gewoon boos, omdat je mij een verrader noemde'. De jonge reu gong tegen zijn zus aan liggen en knuffelde haar. Toen hoorde hij nog een keer gehuil van zijn roedel. Hij keek op en huilde terug als teken dat hij eraan kwam. Zijn kleine lieve zwarte kraal oogjes vol tranen keken zijn zus aan en zei 'Ik ga kijken wat mijn roedel wil, ik zie je stras hier weer. Tot straks'. Hij gaf zijn zus een laatste lik, en rende weg

En ze zag Bageera vertrekken. Amatariseu had zin om zich huilend van frustratie op de grond te gooien, maar ze hield zich in. Ze slikte. 'Tot ziens...' Blafte ze. Bageera keek niet op, terwijl zijn kleine pootjes over de grond drumde. Met gesloten ogen liet ze haar kop hangen. Boven haar, hoog tussen de wolken, klonk een donderslag. De regen spoelde zich over haar rug, en haar vlammende ogen twinkelden. Toen gooide ze haar kop achterover en huilde naar de maan, die daar ergens in ruimte rondzweefde. Ze huilde voor Timber en Scarleg, en voor Bageera.
Toen keek ze grauwend vooruit. De Aeron had haar broertje, en ze zou niet rusten tot die Aeron getemd was. 'Ik kom je halen Drake!' grauwde ze naar de verte. 'ik kom je halen als je mijn broertje mishandeld.'

The Begining of: Ripped Apart.

'Tot ziens...' Blafte haar zus nog na, Bageera had het wel gehoord maar keek niet om. Hij zou gaan kijken wat er mis was met zijn roedel, hij zou helpen als het moest. Bageera hoorde haar zus huilen, het was gaan regenen. Hij hoorde in de verte zijn zus kwaad roepen 'Ik kom je halen Drake!' De kleine reu keek achterom, en stopte 'ik kom je halen als je mijn broertje mishandeld.'. Dat maakte hem warm van binnen, en hij murmelde ' Ze houd nog steeds van mij, en ik hou van haar. Dat zal niet veranderen nooit van mijn leven, ik zal haar altijd helpen als zij dat nodig heeft, ze kan op me rekenen. NA die woorden rende hij weer door, en kwam bij zijn roedel uit. Daar lagen alle wolven rustig te liggen, Bageera liep tussen de wolven door naar Zora om te vragen wat er was. Hij zag Zora nergens, en besloot om terug te gaan naar zijn zus. Hij rende de zelfde weg weer terug en zag zijn zus staan. Hij rende ernaar toe en zei ' Er was niks aan de hand, er was vals alarm, wat wil je gaan doen?' . En hij wachtte op antwoord. Terwijl hij naar de regen keek en de maan, en huilde. Om te vragen of zijn broer Scarleg en zijn zus Timber nog veilig waren. Hij wachtte rustig op de twee antwoorden

Amatariseu zag dat Bageera jankte, naar een hemel vol wolken. Naast het zachte geruis van de planten, was er niets anders te horen dan zijn jank. Ze hoorde hoe haar broertje Scarleg en Timber riep, en met een steek werd ze herinnerd aan de aan de verloren vrienden. 'Ik weet wat we moeten doen,' gromde Amatariseu grimmig. De maan, die slechts een paar donkere wolken lichter maakte, glom zwakjes. Toch voelde ze nog een zwakke vlam. Vals alarm? Ja, ja. Het droge gras tikte op haar staart, en in een wip stond Amatariseu op. 'Kom,' sprak ze. 'We gaan ze zoeken.' Toen begon ze te rennen. De wind suisde door haar oren en wapperde in haar pels. De regendruppels stroomde over haar haren, maar ze ging door.

'Kom,' sprak zijn zus, toen de pup weer voor haar stond 'We gaan ze zoeken.'. En de twee wolven rende weg, de wind suisde hard, en de regen viel met bakken op zijn pikzwarte vacht. Hij had het koud en had honger, maar hij zou zijn broer en zus vinden. HIj dacht na waar ze zouden kunnen zijn. Toen begon het harder te regenen en te waaien, De reu keek naar de lucht en zei hard om boven de wind en de regen uit te komen 'Amatariseu, het gaat stormen, we moeten ergens gaan schuilen, en wachtte tot de storm gaat liggen'. De zwarte pup keek om zich heen om te zien waar een schuilplaats was. Hij keek zijn zus aan, tikte haar aan, en wenkte. Hij rende naar een boom en ging eronder staan. Het was niet de beste schuilplek. Maar iets anders wist hij ook niet. En zei 'laten we hier wachtte tot de storm gaat liggen'. En hij wachtte af, terwijl hij naar de lucht keek, het bleef voorlopig nog wel eventjes regenen. Omdat de kleine pup het koud had, ging hij tegen zijn natte zus aanzitten en keek haar aan en zei 'Ik heb het zo koud, en jij'. Toen begon hij te klappertanden en te bibberen, hij had het echt heel koud.