In een snelle tred draafde Maiya door het hoge gras heen waar ze nog maar net overheen kon kijken. Ze had haar oren in haar nek liggen en ze hield alles nauwlettend in de gaten, aangezien haar aanwezigheid beter geheim gehouden kon worden. Gelukkig waren er veel wolven van Serigala hierheen gevlucht en zou The Aeron het druk genoeg hebben met al die andere wolven waardoor ze Maiya misschien nog over het hoofd zouden kunnen zien, dat hoopte ze tenminste. Ergens wist ze ook wel dat het niet lang zou duren voordat The Aeron haar geur zou ruiken en van haar aanwezigheid af zouden weten. De dood zou vroeg of laat voor haar komen en ze zou geen kans meer hebben om eraan te ontsnappen, hetzelfde gold voor Renier, hij zou dit lot met haar mogen delen als The Aeron hem ook zou vinden. Wanneer er een groep herten plotseling op de vlucht gingen voor iets ging er een schok door Maiya's lichaam heen en dook ze meteen naar beneden. Ze voelde de zenuwen door haar heen gieren, iets dat niet vaak gebeurde, ze was namelijk ook nooit echt bang. Ze zou alleen niet goed bij haar kop zijn als ze nu niet bang zou zijn. The Aeron zou op haar jagen en ze zouden haar zeker geen plezierige dood geven, dat was iets dat ze met zekerheid kon zeggen. Ze sloom langzaam door het hoge gras heen en zorgde ervoor dat niemand haar goed zou kunnen zien. Mocht degene die de herten aan het vluchten had gezet iemand van The Aeron zijn was ze er geweest, dus kon ze zich ook maar beter gedeisd houden. Het zou niet echt iets zijn voor de roedel om overdag in de velden te jagen, dus ze had er al wel op gegokt dat het niet een lid was, maar je wist het natuurlijk nooit zeker. Uiteindelijk kwam er een zwarte teef in haar blikveld die gelukkig niet de geur van The Aeron bij haar droeg. Een lichte zucht van opluchting verliet haar bek en ze liep ze draaide zich langzaam om. Niets interessants, bovendien was het niet handig om haar aanwezigheid aan welke wolf dan ook te laten weten. Ze wisten namelijk meer wolven van haar bestaan af en dan had The Aeron meer kans om haar te vinden. Ze kon een net zo goed een spion zijn. Het was slimmer om contact te vermijden, ook al zou ze graag een praatje maken met iemand, maar dan zocht ze Renier wel gewoon weer op. Mocht hij haar onzin wel aanhoren. Ze grinnikte eventjes, dat zou hij vast wel leuk vinden. Plotseling stond die zwarte teef ineens voor haar en Maiya stopte met wandelden om de zwarte teef fronsend aan te kijken. Die moest haar waarschijnlijk afgesneden hebben, misschien wel onbewust, wist zij veel. "Wat?" Vroeg ze nu wat bot aan de zwarte teef die daar stond. Ach ja, ze was nu toch al gezien, dus waarom niet? Met een ongeïnteresseerde kop keek ze deze teef aan en ze voelde zich vreemd genoeg heel erg rustig, verdoofd leek het wel, ze had alleen geen idee waar het vandaan kwam..

(&Killa)

De teef had haar kop scheef gehouden met een gruwelijke grijns op haar snuit. Ze had haar bovenlip opgetrokken om haar tanden te laten zien. Maiya keek de teef fronsend aan, waar was zij mee bezig? De zwarte teef lachte kort waarnaar ze haar kop lager liet hangen. Maiya bleef de teef met een lichte verbazing aankeken terwijl ze rustig afwachtte op wat ze zou gaan zeggen. "Is that a real question? Or do you mean more, like: What do you want from me? What do you do here? Why are you here? Oh wait, that last question doesn't start with 'what'," Vroeg de teef haar en nu was het geen lichte verbazing meer die in haar gezicht te zien was. Ze moest haar best doen om niet in lachen uit te barsten. Ze knikte lichtjes met haar kop. "That's quite what I meant, yes." Gaf ze toe met een droge stem waarnaar ze kort met haar ogen rolde. "So, what do you want from me and what do you do here?" Vroeg ze nu terwijl zij haar kop nu ook een beetje scheef liet hangen. Ze gokte erop dat het teefje ongeveer een jaartje jonger was dan haar en ze probeerde een beetje de kracht van dit teefje in te schatten, mocht ze verkeerde instanties hebben en het op een gevecht mocht uitdraaien. Nah, Maiya zou haar wel kunnen hebben. De teef liet haar nagels over de grond heen gaan en ging daarnaar op de grond zitten. Heel raar draaide het zwarte teefje met haar ogen en Maiya keek haar met een vreemd gezicht aan. Serieus, wat was ze aan het doen? Was ze Maiya aan het overtuigen van hoe slecht ze was of iets dergelijks? Oke, prima, als ze dat zo graag wou doen? plotseling schoot het zwarte teefje nu overeind en stond al snel naast haar. Maiya had haar bek al opengeklapt door de onverwachte beweging en zat dicht bij het teefje haar nek zodat ze haar zou kunnen grijpen mocht ze nog zoiets onverwachts doen. Maiya hield namelijk niet zo erg van die onverwachte bewegingen. "So, snowwhite, where are we going? Back to heaven or do you wanna join me in hell?" Vroeg de teef nu met een grijns en ze grinnikte opnieuw. Maiya snoof eventjes. "Sorry hon, but I'm already in hell, believe me." Zei Maiya nu droogjes terwijl ze begon te lopen. Ze maakte een groot rondje om de zwarte teef heen waarbij ze weer voor de teef uit kwam en daar ging zitten. "And no matter how much I would love to go back to heaven, I'm afraid there's no way back for me." Sprak ze nu met een grijns waarachter ze toch iets van emotie verborg. Want het was waar, ze zou er alles aan doen om weer op het rechte pad te komen maar helaas, dat was niet voor haar weggelegd. Ze stond nu toch weer op en liep naar de teef toe. Ze ging dichtbij de teef staan en keek haar diep in de ogen aan, al kon ze zelf enkel een van de groene ogen scherm zien aangezien ze zelf een blind oog had. "And if you don't want me to put you to the ground, you better don't call me like that again." Sprak ze nu een tik dreigend naar het teefje. Haar ogen zenden een waarschuwing uit naar de teef, en zeker geen nutteloze waarschuwing..

Het teefje zat daar kalm, iets waar Maiya ook vaak niet zo goed tegen kon, dan raakte ze haar eigen kalmte zelf ook wat sneller kwijt, waarom dit dan altijd gebeurde wist ze zelf niet. In ieder geval deed ze nu haar best haar kalmte ook te bewaren. Het kon soms erg link zijn bij Maiya aangezien ze soms heel plotseling heel fel kon worden, en dat ging dan ook heel snel ineens. Dan was ze de ene seconde nog heel erg kalm en dat werd er een knopje ingedrukt bij haar waardoor ze heel onverwachts uit de hoek kon komen. Gelukkig had ze er al een wat betere controle over, maar nooit had ze de volledige controle over dat ene kleine knopje in haar kop. Wel wist ze dat dit knopje beter niet ingedrukt kon worden want dan gingen er doden vallen, en dat was een feit. "You poor thing," Sprak de teef en nu was het moment waar Maiya haar controle moest behouden. Een van de dingen waar ze een hekel aan had - misschien wel de ergste hekel aan had - was bij haar toch echt medelijden krijgen. In haar blik was het dan ook goed te zien dat het teefje hier beter mee kon oppassen. Ze sprong dan ook weer op en had de teef dreigend in de ogen aangekeken, als het teefje slim was nam ze de waarschuwing in zich op en zou ze geen grenzen meer gaan opzoeken. "So.. If you're not Snowwhite and if you really are in hell already, then you're the evil queen, right?" Vroeg het zwarte teefje haar nu waarbij Maiya luid zuchtte. Ze zocht haar eigen kalmte weer op en liet dit langs haar heen glijden. "If you say so, I don't listen to fairytales anymore." Sprak ze toen terwijl ze weer wat afstand nam van de zwarte teef met de groene ogen. "I'm your mirror, Queen, and I can tell you, that you have a long way to go to be as pretty as me," Sprak het teefje nu waarbij Maiya haar aankeek met een blik die haar voor gek verklaarde. Ze zou hier niet tegenin gaan, Maiya gaf er al een lange tijd niet echt meer om hoe ze eruit zag, de enige reden waarom zij überhaupt een bad nam was omdat het zand in haar vacht dan begon te jeuken. Sinds ze haar oog blind had maakte het haar ook allemaal niet echt meer uit en ze was tenslotte ook niet echt meer van plan ooit een partner te nemen. In ieder geval wilde ze geen pups meer, het moeder zijn bleek niet voor haar weggelegd te zijn en dat had ze nu al een tijdje geaccepteerd. Bovendien verwachtte ze ook niet lang te overleven hier, niet in de problemen waar ze nu in zat. De zwarte teef was inmiddels in lachen uitgebarsten en Maiya bleef hij alleen met een ongeïnteresseerde blik aankijken. "Don't you wanna know what the secret is of my beautifull fur and sexy eyes?" Vroeg ze nu aan haar waarnaar Maiya zachtjes haar kop schudde. "Nope, I am satisfied with how beautiful I am right now." Zei ze toen droogjes. Het was wel de waarheid, ze was er zeker tevreden mee, het had erger gekund dacht ze zelf. Haar lichaam was nog redelijk sierlijk, alleen haar enige oog was een groot minpunt vond ze zelf, maar dit vond ze inmiddels al niet zo erg meer..

Het teefje hield op met praten, bleek het. Ze had blijkbaar geen reacties meer op Maiya en ergens vond Maiya dat ook helemaal niet erg, ze was tenslotte niet in haar beste humeur, dat had ze al aan zichzelf gemerkt. Ze had namelijk ook niet zoveel zin om met volle energie te reageren op dit teefje die nogal wat onzin uitbracht. Als het misschien nog een beetje interessant was, al de onzin die ze uitkraamde, oke, maar Maiya vond het verhaaltje over Sneeuwwitje en de boze koningin nu niet het meest interessant. Ach ja, ze herkende er wel wat van zichzelf in, zoals ze vroeger was, voordat alles mis begon te gaan. Alles wat er alleen met haar was gebeurt had haar veranderd, ze zag zichzelf ook heel anders nu. De teef keek haar kort aan met een rare blik nadat Maiya vertelde dat ze wel tevreden was met hoe mooi ze er nu uit zag waarnaar het teefje zich verontwaardigt om draaide. Met stevige passen wandelde ze weg en Maiya moest even grijnzen. Prima, dan was ze daar ook weer vanaf. Toch draaide de teef zich nog om, blijkbaar nog niet klaar. "You should find your eye back for humor sweetheart. It doesn't seem like you even know how to spell that word," Sprak het teefje droog waarnaar ze verder liep. Maiya grinnikte kort. "I'll try to find it." Riep ze toen droog terug naar het zwarte teefje. "And Maybe you should look for a way to not be so damn annoying!" Riep ze er nog achteraan met een grijns. Ze kon niet ontkennen dat ze er zelf ook lol in had om iemand anders te lopen dissen, ze vond het heerlijk zelfs. Prachtig, de manier waarop iemand dan niets meer te zeggen had. Ze schudde zacht lachend met haar kop waarnaar ze zich ook omdraaide om weg te lopen..