De bosbrand laat Serigala verwoest achter. Lees meer.
Nog meer plek voor plot. Lees meer.

PortalIndexZoekenLaatste afbeeldingenRegistrerenInloggen


 
Gebruikersnaam:
Wachtwoord:
Log me automatisch in bij ieder bezoek:

Deel | 
 

 I'll Wake Up Another Day....

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Mortimer


Mortimer




PROFIELAantal berichten : 9
KARAKTER

Karakter
Leeftijd: 6 Months
Roedel: Guess i'm on my own for now
Partner: Girls are stupid..

I'll Wake Up Another Day.... Empty
BerichtOnderwerp: I'll Wake Up Another Day....   I'll Wake Up Another Day.... Emptyzo jul 27, 2014 11:28 pm














robb stark

Zijn borstkast deed pijn bij elke adem teug. Zijn onontwikkelde longen nog vergiftigd van alle zware rook die het lichaam was binnen gedrongen. Zo plat als hij zichzelf kon maken lag hij op zijn buik, zijn kop tussen zijn poten gedrukt. Wat duurde wachten lang, hoelang zou het duren voordat zijn tante terug kwam. De wolvin die hem immers had mee gesleurd, weg van zijn moeder. Steken van pijn en verdriet kwamen weer terug en zijn levend verbrandende moeder was het eerste wat er in zijn hoofd afspeelde. Zelfs de geuren van het verbrande hout en vacht leken werkelijkheid en zijn moeder huilend van pijn. 'Nee nee NEE! GA WEG.' Gromde zacht hij. Hij drukte zijn gezicht naar de grond en met zijn poten bedekte hij zijn oren, als bescherming tegen de nare gedachtes. Alsof ze op die manier niet bij hem konden komen. Voor zijn leeftijd was het eigenlijk onvatbaar wat er was gebeurd en de pijn die hij met zich mee droeg kon hij ook nergens kwijt. Ook zijn dromen waren jiks meer dan een herhaling van zijn moeders dood, en daarom probeerde hij zijn ogen zo min mogelijk te sluiten. Hij was bang om te slapen, bang om alleen te zijn. Hij was van de speelse pup binnen een paar uur veranderd naar een zielig hoopje ziel.

'happy thoughts happy thoughts.' fluisterde hij tegen zich zelfs. Als een soort reddende bel knorde zijn maag. Wat zijn focus legde om dat zijn tante nog steeds niet terug was. Ze was al een dag weg en had gezegt dat hij moest blijven waar hij nu zat en dat had hij gedaan. Ze zou eten gaan halen maar was nooit terug gekomen. Mortimer kwam omhoog en zodat hij met zijn stoffige kont op de grond zat. Zijn eerst wild kleurige vacht was nu zwart van de rook en het roet met plukken haar hier en daar weg geschroeid, zelf zijn grijs kleurige ogen leken een waas van stof te hebben. Voor een moment rustig tuurde hij een beetje rond, hij was godzijdank wel bij een meer gedropt. Zodat hij nog iets binnen kreeg. De frisse geuren deden bijna pijn aan zijn neus en het was dat moment dat hij erachter kwam dat de geur van zijn tante niet meer hier was? Was ze al zo lang weg? Mortimer werd angstig en snoof hoopvol in het rond. Nee nee hij wilde niet alleen zijn, ze zou terug komen.. toch? Ze zou hem toch niet alleen laten? Een beetje panisch rende hij rond het meer opzoek naar haar geur. Een aantal kraaien stonden hem toe te loeren, als of ze hem dood keken. Wachtend totdat ze het kleine beetje vlees wat aan hem hing konden verorberen.

Alles eindigde dood, er was geen spoor meer van haar te bekennen. Hijgend kwam hij tot stilstand, zijn energie kwam op een punt van leegstand. Waarbij een kraai de gouden kans zag om actie te nemen. En kwam richtig de pup en pikte hem een paar keer in zijn flank. Mortimer schrok en hapte daarna uit reflex richting het zwarte gevogelte die al weg was voordat Mortimer zijn tanden naderde. Uitgeput plofte hij neer.. 'en nu?' vroeg hij zichzelf met zijn grijze ogen strak op de groep kraaien gericht die zich aan de andere kant van het meer hadden gevestigd.

-N A V A I N -

Terug naar boven Ga naar beneden
Navain


Navain




PROFIELAantal berichten : 39
KARAKTER

Karakter
Leeftijd: 2,5 Years
Roedel: The Aeron
Partner: Curiosity killed the wolf

I'll Wake Up Another Day.... Empty
BerichtOnderwerp: Re: I'll Wake Up Another Day....   I'll Wake Up Another Day.... Emptyma jul 28, 2014 7:41 am


Het was warm en klam. Het typische weer dat Navain verschrikkelijk vond. Persoonlijk had hij liever winter en kou. Waar het voedsel schaars was, en overleven een stuk lastiger werd. Dan pas zag je ware aard achter wolven. Dat wist Navain maar als te goed. Wolven die normaal alles deelde hielden het schaarse beetje prooi voor zichzelf. Er werd gevochten om voedsel, en wolven kwam om. Hoe luguber het ook was, Navain voelde zich thuis in die tijden van het jaar. Aangezien hij heel goed wist te overleven, en een gevecht om voedsel wist hij vaak ook wel te winnen. Over voedsel gesproken, hij luste wel wat. Het was zo'n 2 dagen geleden dat hij voor het laatst wat gegeten. En dat was met de roedel, en dat moest je delen. Delen was niet een sterke kant van hem. Navain besloot richtig het meer te gaan, daar was de kans op voedsel wat groter. Hij kende de weg blind, en sloeg links af langs een bos in die uiteindelijk eindigde bij een meer. Aan de rand van het bos langs het meer waren wat konijnenholen. Geruisloos en snel brak hij het nekje van eenn volwassen konijn die niks wetend van wat grassprietjes zat te knagen. Navain besloot zijn simpele prooi verderop te gaan opeten. Het was slechts een klein hapje, later zou hij wel op grotere prooien gaan jagen. Als ligte verkoeling liep hij een stuk door het water. Eenmaal aan land merkte hij de aanwezigheid van een groepje kraaien die asend naar iets stonden te kijken. Het trok zijn aandacht, en zonder enige aarzeling liep hij er naar toe. Door zijn komst vlogen de zwarte zielen weg en zag hij het lijkje liggen van een pup. Navain besloot verder te lopen totdat hij zag dat het nog ademde. Hij hielt stil waarbij hij het konijnenlijk neerlegde en zijn droge gebarste neus tegen het vermagerde lichaampje aandrukte. 'Eh kleine' Zij hij misschien iets te onaardig. Navain was niet zo goed met pups. Maar hij kon die hoopje hier toch niet achterlaten in de brandende zon met kraaien die hem duidelijk in het verzier hadden. 'Moet je niet naar je moeder ofzo?' Vroeg hij terwijl hij wat onzeker van de situatie het slappe lichaampje bekeek.

Terug naar boven Ga naar beneden
Mortimer


Mortimer




PROFIELAantal berichten : 9
KARAKTER

Karakter
Leeftijd: 6 Months
Roedel: Guess i'm on my own for now
Partner: Girls are stupid..

I'll Wake Up Another Day.... Empty
BerichtOnderwerp: Re: I'll Wake Up Another Day....   I'll Wake Up Another Day.... Emptydo jul 31, 2014 1:34 am














robb stark

De twijfels en de keuzes. Moest hij proberen weg te gaan? Maar wat nou als ze terug kwam met eten? Zijn neus prikkelde bij de geur van bloed, waarop zijn maag direct reageerde. Hij had zooooo'n honger waarom was hij nou niet groot en sterk genoeg om zelf wat te vangen? 'ugh' mompelde hij terwijl hij zijn neus in de grond drukte om de geur niet meer toe te laten zijn neus in. In zijn oog hoe zag hij die stomme kraaien opvliegen, hij wilde een tevreden zucht uitblazen maar in plaats daarvan bleef hij stok stijf liggen en enkel met zijn ogen volgde hij de gigantische reu die zijn kant opkwam. En het was alsof er hemels-licht hem omringde en al helemaal dat konijn dat meneer in zijn bek had. Voor een pup dat uitgehongerd was zat hij vol met adrenaline. Met een soort spastische sprong kwam hij omhoog in reflex van de poke's. Nor maal gesproken zou hij uiterst beledigt zijn geweest als hij klein werd genoemd, maar eigenlijk was al zijn aandacht bij dat verse konijn die daar op de grond lag. Zijn maag had nu meer controle over zijn lichaam dan zijn brein. En zonder er bij na te denken dat die prooi van een wolf was die hem als toetje na dat konijn zou eten, zetten hij zijn tanden in het oor van het konijn en probeerde hem van de grote heer weg slepen. Alsof hij een oud vrouwtje wilde beroven. Voor de reu was dit natuurlijk kinderspel. Het miezerige lichaampje van Mortimer was alles behalve snel en dat konijn kreeg hij ook maar met moeite versleept. Toen de reu weer sprak stopte Mortimer abrupt. Keek met zijn kijkers een keer op naar de reu. Zelfs het lekkerste stuk konijn hield hem niet weg van de nachtmerrie's. Zijn maag deed zeer van verdriet en honger. Zijn eetlust was tussen zijn oren al verdwenen. De grote stoere boy van voor de brand was nog weinig van over. 'Dood.. ze is dood.' sprak hij zacht tussen zijn tanden door. Zijn oren hingen laag en zijn grijs kleurige ogen richten zich weer op het konijn. Eigenlijk was hij boos op zichzelf, als hij nou net als deze wolf zou zijn geweest. Had hij die boom kunnen wegduwen en haar redden. 'Maar niet dat jou dat wat aangaat.' en geïrriteerd en nog vol adrenaline ging hij verder met het slepen van het konijn.

Terug naar boven Ga naar beneden
Navain


Navain




PROFIELAantal berichten : 39
KARAKTER

Karakter
Leeftijd: 2,5 Years
Roedel: The Aeron
Partner: Curiosity killed the wolf

I'll Wake Up Another Day.... Empty
BerichtOnderwerp: Re: I'll Wake Up Another Day....   I'll Wake Up Another Day.... Emptyza aug 02, 2014 5:45 am


Voor het eerst in zijn nog redelijk jonge leven wist Navain niet goed om te gaan met de situatie. Niet dat hij nog nooit een pup had gezien. Sterker nog, in zijn jongere jaren in de roedel was hij vaak degene die de kleintjes leerde jagen. Hij haatte het, echt waar. Navain zag ze als zwak en onnozel, maar zag ook in dat ze belangrijk waren voor de toekomst van de roedel. Nadat hij erachter kwam dat het mormel nog leefde, nam hij een wat afstandelijke houding aan. De kans dat de pup zou schrikken door zijn plotse massieve verschijning was groot. Toen gebeurde er iets wat Navain bij lange na niet verwacht had. Het eerst zo levenloze lichaampje kwam plots tot leven toen het zijn vers gevangen konijn rook. Toen hij sprak stopte de pup, met een wat keurende blik keek hij neer op het dier. Zijn poot hij het achterste van het konijnenlijkje zodat hij er niet ongevraagd mee van door kon gaan. Deze wolf bofte dat hij een weerloze pup was, anders had Navain hem allang al de strot korter gemaakt. 'Dood.. ze is dood' Navain slikte een onzichtbare blok in. De arme ziel, dacht hij nog net niet hardop. Navian was ook beide ouders verloren. Zijn moeder toen hij net zo klein was, en zijn vader.. Daar deerde hij zich niet om. Enkel om het feit dat hij liever met eigen tanden zijn vader van het leven beroofd wou hebben. Maar helaas. 'Maar niet dat jou dat wat aangaat' Navain fronste lichtjes, 'Tuurlijk  niet' Gromde hij zachtjes. Deze houding ging hem net iets te ver voor een veel te kleine pup met meer moed dan voor hem gezond was. Navain hielt zich koest. 'Ik hoop dat je je realiseert dat je het zonder je moeder niet gaat redden..' Sprak hij, om de pup de waarheid te vertellen. Want zo was Navain, recht door zee. Ookal was het pup. Misschien had hij het zich al gerealiseerd, waarschijnlijk. 'Heb je verder nog familie die voor je kunnen zorgen?' Vroeg hij toch uit enige nieuwsgierigheid. De pup trok nogmaals aan het konijnen karkas. Dit maal bracht Navain zijn kop bij zijn prooi en trok hij het met pup en al eraan omhoog. [b]'Wie zegt dat dit voor jou is?!'[/i] Sprak hij met mond vol konijn.
Terug naar boven Ga naar beneden
Mortimer


Mortimer




PROFIELAantal berichten : 9
KARAKTER

Karakter
Leeftijd: 6 Months
Roedel: Guess i'm on my own for now
Partner: Girls are stupid..

I'll Wake Up Another Day.... Empty
BerichtOnderwerp: Re: I'll Wake Up Another Day....   I'll Wake Up Another Day.... Emptyzo aug 03, 2014 10:25 am














robb stark

De grote wolf maakte zeker inpact op hem, maar het eten was voor hem even belangrijker. De wolf had het erover dat hij het niet zou redden. Was dit echt zo? maar wat nou als zijn tante terug kwam? Dan toch wel? Maar wat als ze niet terug kwam? 'Ik ga toch niet dood.. toch?' sprak de grote bink die hij was toch met enige angst wat je ondanks dat zijn tanden in het oor van het konijn zat nog steeds hoorde. Mortimer hoorde de vraag wel naar of hij andere familie had maar had zijn aandacht bij het winnen van deze prooi. Die dikke reu kon toch wel een beetje van dit lekkere konijn aan hem geven? Maar al snel lag hij met zijn bakkes op de grond en werd richting de reu gesleurd met konijn en al. Hij liet uit shock het konijn voor even los, en krabbelde overeind terug denkend aan de vraag die de reu hem vroeg. 'Mijn tante, zij heeft me weg gehaald bij me moeder. Ze zei dat ze terug zou komen met eten maar, ik zit hier al bijna twee manen en ze is er nog steeds niet.' Eigenlijk had hij een hekel aan zijn tante. Zij had hem weg gehaald bij zijn moeder.  Ze heeft haar niet geholpen en heeft hem nu alleen gelaten. Mortimer was niks dan boos op haar, wat hij af zou reageren op het konijn die hij weer vast greep. 'Ik zeg dat hij van mij is maar, ik wil hem wel delen. Als je het lief vraagt meneer.' Het was niks voor Mortimer om dit zomaar te zeggen, al was de honger en het verdriet en woede misschien wel naar zijn hoofd gestegen. In zijn fantasieën zou hij dit konijn samen met de wolf weg sleuren en het maaltje veroveren. Naar een paar keer trekken aan het konijn liet hij los. Het had geen zin de wolf voor hem was sterk. 'oke je mag hem hebben, ik hoef dat stomme konijn toch niet.' Bromde hij mits zijn maag knorde. Hij zetten een paar stappen naar achter en plofte daar neer op zijn kont als een zoutzak. Hij bekeek de wolf, en het voelde alsof hij een soort idool had ontdekt. Deze wolf was groot en erg sterk want hij kon HEM gewoon verslaan. Wat Mortimer deed denken aan zijn vader. Die hij ooit één keer heeft gezien en daarna nooit meer. Hij was nooit een rolmodel in zijn korte leven geweest. 'Als ik nou gewoon zo sterk was als jou had ik haar kunnen redden.' mompelde hij met zijn zicht naar de grond. Hij was total los en wilde niks liever dan zijn buik vol eten en slapen voor drie manen zonder dat hij eng hoefde te dromen. Al zat dat er voor nu even niet in.

Terug naar boven Ga naar beneden
Navain


Navain




PROFIELAantal berichten : 39
KARAKTER

Karakter
Leeftijd: 2,5 Years
Roedel: The Aeron
Partner: Curiosity killed the wolf

I'll Wake Up Another Day.... Empty
BerichtOnderwerp: Re: I'll Wake Up Another Day....   I'll Wake Up Another Day.... Emptyzo sep 14, 2014 3:16 am


Vreselijk vond hij het, maar toch bouwde je een band op. Iets wat hij liever voorkwam. Want toegeven aan iets had Navain niet geleerd. En trouwens, wolven waren gewoon niet te vertrouwen. En dat begon al bij pups. Wat argwanend keek hij neer op de kleine pluizenbol. Lang geleden zag hij er ook zo uit, heel lang geleden voor zijn gevoel. Want in tegenstelling tot hem was deze pup zo kwetsbaar en breekbaar. En Navain had daar in tegen het gevoel als hij iedere wolf in Avarice aankon. Iets wat waarschijnlijk niet zo was, een gedachte die hem vaak genoeg ik problemen had gebracht. Hij was gewoon niet bang. ’Ik ga toch niet dood.. Toch?’ Het was niet echt zijn bedoeling om de pup bang te maken.Maar de waarheid was gewoon hard, en de waarheid was wat Navain sprak. Tenminste zolang de pup alleen was zou hij het gewoon echt niet overleven. Want om te overleven had je voedsel nodig, en Navain wist gewoon zeker dat deze pup die vaardigheid niet beschikte. Evenals het terug vechten als er gevaar dreigde, en echt snel genoeg om te vluchten was ie ook niet. Het instinct om te overleven mocht hij dan wel hebben, maar daar mee alleen zou hij het niet redden. ’Zolang er een volwassen wolf voor je zorgt zal je niet dood gaan..’ Vertelde hij hem, om hem enigszins een goed gevoel te geven. ’Mijn tante, zij heeft me weg gehaald bij me moeder. Ze zei dat ze terug zou komen met eten maar, ik zit hier al bijna twee manen en ze is er nog steeds niet.’ Hij moest toegeven dat hij het met de pup te doen had. Zijn blik werd wat pijnend, terwijl hij neerkeek met het konijnen karkas in zijn bek. De pup had het harder nodig dan hem, en dus besloot hij het neer te leggen. Twee manen was lang, ’Ik denk niet dat je tante nog terug komt’ Onderweg naar hier had Navain een wolvenlijk gevonden, een oudere teef die waarschijnlijk omgekomen was bij een te riskante jacht. Het kon geen toeval zijn dat dat de tante van de pup was waar hij over sprak. ’Ik zeg dat hij van mij is maar, ik wil hem wel delen. Als je het lief vraagt meneer.’ Navain liet even zijn tanden zien om te laten zien dat het zijn prooi was. Het was zijn prooi en dat mocht de pup weten ook. Navain was de rang hogere hier. ’Oke je mag hem hebben, ik hoef dat stomme konijn toch niet’ Al snel liet hij zijn lippen zakken en kwam hij te liggen. ’Je mag hem hebben..’ Slaakte hij. Zijn ogen stonden nog steeds nors. Maar zijn houding vertelde hem dat het oke was. ’Als ik nou gewoon zo sterk was als jou had ik haar kunnen redden.’ Navain slaakte een zucht. ’Dat had geen een wolf gered ben ik bang.’ Hij legde zijn massieve kop op zijn voorpoten neer. ’Maar als je voldoende eet zal je ooit net zo sterk als mij worden’ En dat eten begon natuurlijk bij het konijn. Navain zat met een diepe gedachte. Hij kon de pup niet achterlaten. Als hij dat deed, zou hij dat zichzelf nooit vergeten. ’Wat is je naam pup?’ Vroeg hij uiteindelijk.

Terug naar boven Ga naar beneden



Gesponsorde inhoud




PROFIEL
KARAKTER

I'll Wake Up Another Day.... Empty
BerichtOnderwerp: Re: I'll Wake Up Another Day....   I'll Wake Up Another Day.... Empty
Terug naar boven Ga naar beneden
 

I'll Wake Up Another Day....

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Avarice :: INGAME :: Meer-